İletişim ne demek istediğimizi karşımızdakine açık bir halde söz etme, bir bilgiyi, kanıyı ve duyguyu paylaşma, dinleme üzere süreçleri içeren karşılıklı konuşma sanatıdır. Günlük yaşantımızda ailemizle, arkadaşlarımızla, partnerimizle, işverenimizle vs. irtibat kurmak durumunda kalırız. Hayatı nitelikli olarak sürdürebilmenin en kıymetli ögelerinden biridir bağlantı.
Terapiye başvuran çiftlerin de ferdi sorunları olan şahısların de sorunun kaynağının birden fazla vakit bağlantıda tıkanma olduğunu görmekteyiz. Birçok kişi anlaşılmamaktan şikayet etmektedir. Pekala bu neden kaynaklanır?
“ Sana bir şey anlatırken neden bana bakmıyorsun? Bu biçimde beni dinlemediğini düşünüyorum.”
“Sana bakmadan da seni dinleyebilirim.”
“Yapman gereken yalnızca kafanı kaldırıp bana bakman. Saatlerini istemiyorum birkaç dakika bana odaklanamaz mısın?”
“Neden daima sorun çıkarıyorsun? Huzurumu kaçırmak için yer arıyorsun. İşten gelip bir akşam bu meskende huzurlu olamayacak mıyım?”
“Asıl huzur kaçıran sensin. Yıllardır tıpkı şey. Beni hiç umursamıyorsun. Sana bir şey anlatmaya çalışıyorum ve her zamanki üzere tek düşündüğün şey kendinsin.”
“Umursamasam seninle bu kadar yılımı geçirmezdim.”
….
Ve konuşmalar bu türlü sürer sarfiyat. Bu ve bunun gibisi konuşmalar sizin de başınıza gelmiş olabilir. Bağlantı tıkanır ve şahıslar kendini tabir edemez. Kendini söz edememenin vardığı sonuç birden fazla vakit ise öfke patlamalarıdır. Ya da birtakım durumlarda kişi karşısındakini hiç dinlemeyerek veyahut ciddiye almayarak intikam alma yolunu seçerler. Bugün yaşanan olay geçmişi bugüne taşır ve sorun daha da büyür. Bu usul irtibat bireylerin kültür, eğitim, ömür üslubu ve bilhassa kişilik yapılarına nazaran şekillenir.
Bir insanın kişilik yapısı değersizlik çekirdeği üzerine kurulduysa karşısındaki ne söylerse söylesin, ona karşı bir değersizleştirme olarak algılayabilir. Kimi bireyler ise kendini çok müdafaaya aldığından en ufak bir eleştiriyi akın olarak algılar ve kendilerini o irtibata kapatırlar. Atak olarak algıladıkları şeyi etkisiz hale getirmek için bazen direk kelamlı akın da bulunabilirler. Kimi kimseler ise kişilik yapısına uygun olarak irtibatı kendileri çıkmaz haline sokarlar ve bu halde yakın ilgilerden kaçınırlar. Bu insanların birden fazla bunların şuur dışının bir oyunu olduğunu bilmeden kendilerinin anlaşılmadığını söyler durur. Pekala, kaçımız karşımızdakini ne kadar anladığımızı sorguluyoruz?
Bence en büyük sorunlarımızdan biri de karşımızdakini nitekim dinlememek! Anlamak için dinlemiyoruz birden fazla vakit. Üstteki örnekte de olduğu üzere karşımızdaki kişinin ne söylediğini dikkate almadan karşılıklarımız otomatik geliyor. Zira bizim fikrimize nazaran ya yargılanıyoruz ya eleştiriliyoruz ya beğenilmiyoruz ya da onaylanmıyoruz. Birçok vakit durum hiç de bu türlü olmuyor lakin bildiğimiz yolu sürdürmek için kendimizi bu oyuna kaptırıyoruz. Bu ne demek? Ailelerimizin çocukluğumuzdan beri bizim üzerimize yapıştırdığı her neyse ya hayatımıza giren bireyleri o sıhhatsiz bağlantının içine sürüklüyoruz ya da yapımıza uygun kişiyi seçip buluyoruz. Sonuç daima aynı… Bağlantı tıkanıyor ve bağlantılar ya sürmüyor ya da mutsuz oluyoruz.
İletişimle alakalı bir sürü teorik bilgi verilebilir. Yapılan bir sürü araştırma açıklanabilir ancak özet olarak biz ne söylersek söyleyelim karşımızdakinin bizi anladığı kadardır kurduğumuz irtibat. Daha sağlıklı ve nitelikli münasebetlerin ana kaynağı olan irtibatı sürdürebilmek için dinlemeyi, empati yapmayı ve hissettiklerimizin sorumluluğunu almayı denemeliyiz. Hakikaten bizi anlamayan karşımızdaki mi, yoksa anlaşılmadığımızı düşünen biz miyiz?
