Yarkovsky Tesiri, gün uzunluğu soğurulmuş olan fotonların geri salınmaya başladığı andan itibaren göktaşlarına uyguladığı hızlanma yahut yavaşlama kuvvetine deniyor. Gelin bu hususa biraz daha açıklık getirelim.
Bildiğiniz üzere kozmostaki göktaşları, tıpkı Dünya ve gibisi gezegenler üzere kendi etraflarında dönüyor. Bu nedenle, tıpkı Dünya’daki üzere göktaşlarında da gece ve gündüz oluşuyor.
Ancak bir göktaşının yıldızına dönük kısmı, yani ışık alan aydınlık kısmı, yıldızdan gelen ve momentum taşıyan fotonlara maruz kalıyor. Gelen fotonların bir kısmı göktaşı tarafından yansıtılırken, bir kısmı da soğuruluyor. Gelen ışığı soğuran göktaşının yüzeyi ise ısınmaya başlıyor.
Ancak göktaşı dönmeye devam ettikçe, bu sefer yavaş yavaş gece olmaya başlıyor ve soğurulan fotonlar bu sefer de göktaşından geri salınıyor. Fotonların bu salınımı, göktaşına kuvvet uygulayarak, göktaşını yavaşlatıyor yahut hızlandırıyor. (Göktaşının dönüş istikametine nazaran kuvvet değişiyor.) İşte bu duruma Yarkovsky Tesiri deniyor.
Yarkovsky etkisi, boş vakitlerinde Rusya’da bilimsel sıkıntılar üzerinde çalışan Polonyalı inşaat mühendisi Ivan Osipovich Yarkovsky tarafından keşfedildi.
1900’lü yılların başlarında bilimsel bir yazı kaleme alan Yarkovsky, uzaydaki objelerin ısınması nedeniyle bir kuvvete maruz kaldığından birinci kere bahsetti.
