Okul Korkusu Nedir?
Okul korkusu aslında çocukların annelerinden yahut bakım veren bir kimseden ayrılmak istememesinden kaynaklanır. Çocukların ailelerinden birinci sefer ayrılacakları vakit olan 5-7 yaşlar ortasında sıklıkla gözlenilen bir durumdur. Genel olarak %4-5 üzere bir oranda bu duruma rastlanır. Kız ve erkek çocuklarında nerdeyse tıpkı oranda görülmekle birlikte yaş ilerledikçe bu kaygı da azalmaya başlayacaktır. Ergenlik devirlerinde ise kızlarda daha sık görülür.
Ayrılık korkusu yaşayan çocuklar bağlandığı bireyden ayrılmaya karşı çok biçimde telaş duyar ve korkar. Okula birinci başlanıldığı periyotlarda bu dehşet barizleşir. Endişenin hafifletilmesi ve bu durumun ilerlememesi için Konya Pedagog alanında çalışmalar yapan uzmanlarımızla irtibata geçebilirsiniz.
Ayrılma durumunda sıklıkla ağlama, bağırma, anneye yapışma ve ayrılmak istememe, okula gitmek istememe, geceleri uyku sorunları, iştah sorunları görülebilir. Bunların yanında kusma, mide bulantısı, baş ya da karın ağrısı üzere fizyolojik rahatsızlıklar da görülebilir.
Okul Endişesinin Nedenleri
Okula başlama hem aile hem çocuk için kritik bir devirdir. Farklı bir ortama alışma, farklı kuralları benimseme ve bu kurallara uyma zaruriliği okula başlayan çocuklar için alışılması kolay bir durum değildir.
Okul dehşetinin sebebi çoklukla anne ya da anne yerindeki bakım veren şahıstan ayrılma kaygısıdır. Bu çocukların bulunduğu aileler ise ekseriyetle bağımlı ailelerdir.
Bu çocuklar çoklukla, ebeveynlerin her ikisine ya da birine çok halde bağımlıdır, her dediği yapılarak yetiştirilmiştir ve başka insanlardan da bunu talep eder.
Okul korkusu yaşayan çocuğun küçük bir kardeşi varsa onu kıskanabilir ve annesiyle kardeşinin konutta birlikte kalmasını istemediği için okula gitmek istemeyebilir.
Anaokuluna yahut kreşe giden çocuklar okul korkusunu çoğunlukla daha az yaşamakta ve daha az sıkıntılı atlatmaktadırlar.
Okul Korkusu Hangi Çocuklarda Daha Çok Görülür?
Yoğun telaşlı, evhamlı anne babaların çocuklarında,
Aşırı bağımlı ebeveyn-çocuk ilgilerinde,
Daha evvel annesinden hiç ayrılmamış, geceleri anne babasıyla bir arada uyuyan çocuklarda,
5 ve 7 yaş ortası çocuklarda,
Yeni kardeşi doğan çocuklarda,
Babası olmayan ya da babasından uzak kalan çocuklarda,
Çocukların sıhhat sorunlarıyla çok ilgilenen ve ufak sıkıntıları bile büyüten çok hami anne babaların çocuklarında,
Anne ya da babasında fizikî rahatsızlık bulunan çocuklarda daha çok görülmektedir.
Okul Endişesiyle Baş Etme Yolları
Çocuğunuz fizikî şikâyetlerde bulunuyorsa sahiden bir sorun olup olmadığını anlamak için bunu denetim ettirmeniz değerlidir.
Aileler çocuğun okula gitmesi konusunda dengeli olmalı ve taviz vermemelidir. Sistemli olarak okula gitmesi sağlanmalıdır.
Okula hazırlık basamağında gerekli eşyaların alınması çocukla birlikte hoş bir aktivite fırsatı olarak değerlendirilmelidir.
Çocuklara neden okula gitmesi gerektiği anlatılmalı, çocuğun başındaki soru işaretleri giderilmelidir.
Öncelikle anne babalar sakin olmaya çalışmalıdır. Çocuklarının kaygılanacaklarını düşünürlerse bu kendi davranışlarına yansıyabilir. Ailelerin, kendi korkularını çocuklarına hissettirecek davranışlardan ve kelamlardan bilhassa uzak durması çok değerlidir.
Çocuklara okul hayatıyla ilgili hoş ve ilgisini çekebilecek öykü ve anılar anlatılması çocuğun başında da okulla ilgili olumlu bir imaj yaratacaktır. Anne babalar kendi okul geçmişlerinden de bahsedebilir.
Ayrılma tasası taşıyan çocukları öncesinde hazırlamak ve bağımsızlığa alıştırmaya çalışmak gerekir. Aileler okul öncesinde bununla ilgili ufak hazırlıklar yapabilir. Tek başına dışarı çıktığı vakitlerde ona ufak mükafatlar verilebilir.
Çocuklarla kaygıları hakkında konuşulmalıdır. Anne-babalar dehşetleri görmezden gelmek yerine endişelerinin sebeplerini anlamaya çalışmalıdır. Çocuğun endişelerini ciddiye almalı, alay etmekten kaçınılmalıdır.
Korkularını hafifletmek için çocukların başlarındaki sorular cevaplandırılmalıdır.
O okuldayken anne baba nerede olacağını çocuğa anlatmalı, öğretmenle irtibat kurmasını teşvik etmelidir.
Duygu ve kanılarının ciddiye alındığını gören çocuk kıymetli olduğunu hissedecektir.
Çocukların kendi yaşıtlarıyla etkileşim içinde olmasına fırsat verilmeli, gerekli imkânlar oluşturulmalıdır.
Öğretmenin değerli rolü bakımından, öğretmenle iş birliği yapılması süreci hızlandıracak ve kolaylaştıracaktır. Öğretmen ile çocuk arasındaki münasebet çocuğun okula ahenginin, okulda kendini rahat ve inançta hissetmesinin, muvaffakiyetinin, sınıf arkadaşlarıyla olan etkileşiminin, önemli bir belirleyicisidir.
Okul korkusu, çocukların okula gitmek istememesini belirtir ama bunun altında çok farklı sebepler de bulunabilir. Bilhassa uzun mühlet devam eden okul korkusu yahut okul reddi aileler tarafından gözden kaçırılmamalıdır. Bunun için bir pedagog, ruhsal danışman, psikologdan dayanak alınması çocuklarda bu telaş ve endişenin yerleşmesinin önüne geçecektir.
