Dağınık beyin sendromu, çağdaş hayatın süratli tempolu tabiatı, bilgisayarlar, telefonlar ve öteki dikkat dağıtıcı faktörlerle ilişkilendirilir. Bu semptomlar, ömür usulü değişiklikleri, gerilim idaresi, sistemli idman ve meditasyon üzere stratejilerle hafifletilebilir.
BBC Türkçe’nin haberine nazaran; birebir anda birçok işi yapmak bir yana, kolay kolay dikaktimizin dağılması ve kesintiye uğrama alışkanlığımız beynimizi olumsuz etkiliyor.
İş günümüz e-posta, cep bildirileri, toplantılar, yardıma gereksinimi olan iş arkadaşları üzere daima kesintiye yol açan şeylerle doludur. Birçok şirket açık ofis üzere sistemlerle bizleri anında gelişen diyaloglar ortamına iter ve tıpkı anda birçok işi yapmaya teşvik eder.
Fakat birçok araştırmacı birebir anda birçok iş yapmaya çalışmanın randımanı düşürdüğünü söylüyor. Bir tek iş üzerinde yoğunlaştığımızda daha fazla iş yapıyoruz.
Çünkü beynimiz bir anda bir iş yapacak halde donanımlıdır. Birebir anda birçok işi yaptığımızı düşünsek de aslında bu türlü olmamakta, beynimiz daima bu işler ortasında gidip gelmektedir.
Bu ise beyni yormakta, bilişsel hünerini düşürmektedir. 2007’de yapılan bir araştırma, çalışmaların üç dakikada bir e-posta vb. vesilelerle daima kesintiye uğradığını ortaya koydu. Bu halde kaybedilen vakit, yaratıcılık azalması, yanılgı ve yorgunluk ise 50 bin çalışanı olan bir şirkete yılda 1 milyar dolara mal oluyor.
Texas Üniversitesinde Beyin Sıhhati Merkezi’nin kurucusu Dr Sandra Bond Chapman’a nazaran, birebir anda birçok işi yapmaya çalışmak yüzeysel düşünmeye, yaratıcılık eksikliğine, yanlışlara ve gereksiz bilgiyi eleyememeye neden oluyor. Zira beyin bir anda birçok iş yapacak formda donanımlı değildir ve bunu uzun müddet yapmaya çalışmak gerilimi artırdığı üzere depresyona ve entelektüel kapasitenin azalmasına da yol açıyor.
Fakat tıpkı anda birçok iş yapmaya çalışmanın tesirli olmadığına dair hayli fazla bilgi olsa da eski alışkanlıklar yeni teknolojilerle birleştiğinde birçok işyerinde bu yol hakim olmaya devam ediyor.
California Üniversitesi’nden Dr Christine Carter bu usulün beşerde daima meşgul ve üretken olma hissi yarattığı için tercih edildiğini düşünüyor. “Ofiste ne kadar çok vakit harcarsanız o kadar âlâ emekçisiniz üzere yanlış bir inanç hakim” diyor.
Carter bu inancın kaynağını, fabrika ve ofise giriş-çıkışın kart basma sistemiyle yapıldığı endüstrileşme periyodunun dorukta olduğu günlere bağlıyor. O vakitler beşerler meskene dönünce işle ilişkileri kesilirdi. “Laptop ve e-postanın ortaya çıkmasıyla bu durum alt üst oldu” diyor Carter.
Chapman’a nazaran ise “teknoloji beynimizi daima kesintiye uğramaya alıştırıyor, yeni bir e-posta ya da toplumsal medya iletisi geldiğine işaret eden sinyali bekler oluyoruz”. Yani başka bütün bağımlılıklar üzere, kesintilerin bize ziyanı olduğunu bildiğimiz halde başımızı kurcalamaya devam ediyor.
Ancak Carter bile bilmesine karşın, çok çalışma nedeniyle hastaneye kanıya kadar birebir anda birçok iş yapma gayretine son verememiş.
“Toplum olarak dağınık beyin sendromundan mustaribiz” diyor ‘Singletasking’ (Tek İş Üzerinde Yoğunlaşma) kitabının muharriri Devora Zack. “Hem iş hayatımızda hem özel hayatımızda bu durum yaygın.”
