Terapinin söz manası; bir tanıyı takiben, bir sıhhat sorununu düzgünleştirme denemesi olarak ele alınabilir. Bakım, terapi, tedavi ve müdahalekelimeleri birebir anlamsal alanda (semantic field) yer almaktadır vebağlama bağlı olarak eşanlamlı sözler formunda birbirlerinin yerine kullanılmaktadır. Lakin kelam konusu psikoterapi olduğunda bu manaların hepsiyle oynamamız, dönüştürmemiz gerekir. Çünkü psikoterapi bakımdeğildir, farklı bir tedavi anlayışı vardır ve müdahalesi sıklıkla bilişseldir. O hâlde psikoterapi nedir?
Psikoterapi; nizamlı kişisel etkileşim üzerine kurulu, kişinin değişimine ve sorunlarının üstesinden gelmesine arzulanan istikamette yardımcı olmak için ruhsal prosedürlerin kullanımıdır. Psikoterapi; bireyin yeterli olma hâlini ve ruh sıhhatini geliştirmeyi, zorlayıcı davranışlarını, inançlarını, kompülsiyonlarını, niyetlerini ve en çok da hislerini çözümlemeyi ve yatıştırmayı ve şahsî bağlarını ve toplumsal hünerlerini geliştirmeyi maksatlar.
En temelde psikoterapi, bir ilişkilenme hâlidir. Dünyaya geldiğimiz andan itibaren bir bağlantı kurma muhtaçlığı içerisindeyiz ve terapi odasının gerçekliği de bu muhtaçlık üzerine inşa edilmektedir. Terapi odasında terapist ve danışan ortasında kurulan bağ, irtibatın tüm imkanlarını kullanır. Yalnız sözler, jest ve mimikler üzerinden inşa edilen bu ilgide sağaltıcı olan bunların hiçbirisi değildir. Lisana getirilemez olanın, zımnî kalmış, saklanmış, karanlık yanımızın, terapistin tanıklığında beden bulması, dışarıda kurduğumuz bağlara hiç benzemeyen bu müsabakanın tedavi edici tarafını oluşturur. Münasebetiyle psikoterapi; bir istişare, akıl verme/sorma, doğruyu bilme yahut içimizdekileri dışarı atma ortamı değil, kişinin kendisine döndüğü, kendiliğini keşfettiği, ilgi kurmayı deneyim ettiği ve isteğini tahlil ettiği eşsiz bir tecrübedir.
