Türk, Altay ve Moğol halk kültüründe Cin demektir. Çer, Çur, Şor, Şar, Çora, Çura biçiminde de söz edilir.
Moğolcada Çotgor, Çutgur, Çutkur, Çetger, Çetker, Çidkür, Südkür, Sötkör olarak söylenir.
Çor’un gözle görülemeyen, ateşten yaratılmış varlık olduğuna inanılır.
Anadolu’da cin çarpmış ve ruhsal hastalıklı manasında Çorlu tabiri kullanılır.
Heryerde bulunabilecekleri lakin göze görünmeyecekleri söylenir.
Yakut lisanında, berbat ruh manasına gelen “Çuğort” sözcüğü bulunur. Araştırmalara nazaran, Türk lisanlarındaki “Çor” sözcüğü (ve onun öbür bir söyleyiş biçimi olan “Çer”), Rus lisanındaki “Çert” sözcüğüyle de kıyaslanmaktadır.
Rusça “Çert”, “cehennemde yaşayan, berbat güçleri temsil eden doğaüstü varlık, Şeytan ve İblis” manasına gelir. Belarusça’da kullanılan “Çort” sözü de yeniden tıpkı manayı içerir
