Annem Ankara oyuncuları ve karakterleri kimler sorusu, ekran başındakilerin gündeminde yer almaya devam ediyor. Gerçek bir hayat kıssasını ekrana getirecek olan, BKM imzalı ‘Annem Ankara’ birinci kısmıyla bu akşam Kanal D’de başlıyor. Oğullarıyla birlikte sığabileceği bir yuva uğruna, çalışmaktan öbür devası olmayan Zuhal’in çocuklarıyla birlikte ayakta, hayatta kalmaya çalışmasını anlatan Annem Ankara dizisinin başrollerini Bergüzar Korel ve Mehmet Günsür paylaşıyor. Pekala, Annem Ankara oyuncu takımında kimler var, öyküsü ve konusu nedir? İşte, Annem Ankara oyuncuları, karakterleri ve konusu hakkında ayrıntılar.
ANNEM ANKARA OYUNCULARI KİMLER?
Annem Ankara dizisi oyuncu takımı şöyle:
Bergüzar Korel, Mehmet Günsür, Özgürcan Çevik, Gökçe Eyüboğlu, Sevinç Erbulak ve Celile Toyon, Sinem Uslu, Muharrem Türkseven, Mustafa Açılan, Dilek Çelebi, Hakan Akın, Yıldıray Şahinler,Fatma Toptaş, Durukan Çelikkaya, Ezgi Gör, Selen Özbayrak, Başak Akan, Mustafa Enis Bilir, Beyza Şekerci, Cansu Dağdelen, Kerem Eren, Mert Şahit, Naz Özgülüş, Hükümran Ulaş Önkal Mehmet Can Akça, Yasin Pehlivan.
ANNEM ANKARA KONUSU VE KISSASI NEDİR?
Yaşanan lakin keşke yaşanmasaydı denen bütün kıssalar, değerini yıllar sonra anladığımız, hünerli birer öğretmendirler.
4 adam, 1 kadın… Buydu Zuhal Soydaşlı’nın kıssası. Üç erkek evladın annesi, bir türlü büyüyemeyen bir adamın karısıydı. Özetle; kendi meskeninin yalnızıydı.Son oğlunu kucağına aldıktan birkaç ay sonra Ulusal Eğitim Bakanlığı’ndaki misyonundan emekli olmak zorunda kaldı Zuhal. Birkaç gün sonra da kocası Hasan Soydaşlı’nın onu aldattığını öğrendi.
Oğullarıyla birlikte sığabileceği bir yuva uğruna, çalışmaktan öbür devası yoktu Zuhal’in. Çocuklarıyla birlikte ayakta, hayatta kalmaya çalıştığı kentin ta kendisiydi Zuhal. Ankara’ydı o. Denizi yoktu, boğazı yoktu. Hiçbir vakit da olmayacaktı. Ancak direnişti, gayretti. Zira anne olmak başlı başına, “tek başına” bir çabaydı.
ANNEM ANKARA DİZİSİ KARAKTERLERİ
ZUHAL SOYDAŞLI / BERGÜZAR KOREL1947’de, Erzurum’da doğdu Zuhal. Erzurum’da çocuk ve genç kız, Ankara’da anne oldu. Önüne baktığında güçlü, gerisine baktığında kırılgandı Zuhal. Tıpkı ablalarının ömrüne teyellenmiş annelik üzere, onun gönlüne de bu hayatta var olmaya çalışan 8 çocuklu bir ailenin, bitmeyen çırpınışı kalmıştı. Aile deyince, zihnindeki varoluş çabası onun kaçamadığı bahtı olacaktı. Düşecekti Zuhal. Düştüğü yerden de kalkacaktı ancak oğulları düşmesin diye sarf ettiği uğraş, onların yazgısından bu hayatta tahminen de en değerli tecrübeyi çalacaktı. Düşmek, hünerli bir öğretmendi ve onun beşere katacağı deneyim, annelerin dahi erişemeyeceği bir mertebeydi. Bir annenin yalnızca sütü değildi çocuklarını besleyen. Gözyaşıydı biraz da. Acısıydı. Çocuk haliyle, “anne kalk” diyebilmek, direnebilmek de değerliydi bazen. Lakin acıyı yaşayan, evladına yaşatmaktan kaçıyordu. Ben düştüm, onlar düşmesin diyordu lakin hayat da böyleydi işte. İnsan, topraktan var olmuş bir cam misali, kırıldığı yerden sivriliyor, sertleşiyordu.
HASAN SOYDAŞLI / MEHMET GÜNSÜR
1949 İstanbul doğumlu. Erzurum Yapı Teknik Lisesi’nde yatılı okurken tanıştığı Zuhal’le evlenebilmek uğruna evvel tıbbiye imtihanlarını kazanmış, akabinde Zuhal’in tek bir kelamıyla kaydını dondurup, tekrar Ankara’da Mühendislik Fakültesine kaydolmuş, mesleksel manada başarılı ancak ailevi ve toplumsal açıdan gerçek münasebet kuramamış, kimseye bağlanamamış bir adam. Yolunu kaybetmiş bir çocuk üzere hassas, kırılgan ve aidiyet konusunda arayış içinde. İşinde çok başarılı ve etik. Ancak toplumsal hayatında, hayatını düzenlemek konusunda, işinde olduğu kadar başarılı değil. 3 erkek çocuğun babası ancak kimselerin babası olamayacak kadar da çocuk. Aşkı arayan bir adam değil, ailesini arayan, kime, nereye ilişkin olduğunu sorgulayan biri. Sevmek değil, gerçek manada sevilmek, kendini ilişkin hissetmek uğraşında. Aile olmak uğraşında.
BURAK SOYDAŞLI / DURUKAN ÇELİKKAYA
Zuhal’in büyük oğlu. 16 yaşında. Anne ve babası boşandıktan sonra yalnızca konutundan, yurdundan değil, okulundan ve arkadaşlarından da uzaklaşmış olmak onu daha asi ve isyankâr yapmış. Okul gömleğinin altında, 90’lı yıllarda moda olan siyah metal tişörtü, gönlünden silip atmaya çalıştığı zelzelenin yıkıcı izleriyle hayata tutunmaya çalışan bir çocuk. Kardeşlerine baba, annesine yoldaş olmak değil, yalnızca çocuk olmak çabasında. Tıpkı, benzemekten kaçtığı babası üzere. Babasına düşkün. Lakin annesinin ve kardeşlerinin çıkarı uğruna onunla karşı karşıya gelmek ağır geliyor ona. Fakat dermanı yok.
BAŞAR SOYDAŞLI/ MUSTAFA ENİS BİLİR
Zuhal ve Hasan çiftinin ortanca oğlu. 11 yaşında. 90’lı yıllarda yüzüne pek de gülmeyen hayattan kaçabilmek uğruna, hayallere sığınmış, duygusal ve kolay seven fakat kolay kolay da yıkılmayan bir çocuk. Hayattaki en büyük idolü ağabeyi Burak. Lakin onun üzere realist değil. Hayatın gerçeğiyle uğraş etmek konusunda daha naif formüller var. Şiir yazmak üzere mesela. Oyunlar oynamak, gerçekler yerine, oynadığı oyunlara inanmak üzere. Güzel öğretmenlerin tornasında kaybolmaktan kurtulan, onların teşvikiyle başladığı tiyatroyla hayata tutunan bir çocuk.
BAĞIŞ SOYDAŞLI/ KEREM EREN
Zuhal ve Hasan çiftinin en küçük oğlu. 1989 doğumlu. Zuhal’in kuvvetli bir hamilelik sonrasında hayat verdiği ve ona da hayat olan yol arkadaşı. Soydaşlı ailesinin üzerine titrediği, annesiyle birlikte, küçük bir ekmek bayini yuva ve kendine oyun bahçesi bellemiş, suçsuz ve sessiz bir çocuk. Tahminen de ağabeyi Başar üzere o da gerçeği eğip bükebilmek için, kendince bir yol bulmuş olacak ki ağabeyi Burak’ın ismi de dahil olmak üzere, birçok kelimeyi yanlış söylem ediyor. Kendince isimler bulup, o denli sesleniyor. Ailenin başka fertleri onu düzeltmek yerine ayak uyduruyorlar. Ortalarında kimsenin bilmediği, anlamadığı, küçük bir oyun bu.
