Ağrı komplex fizyolojik ve ruhsal bir olgudur. Ağrının ortaya çıkması ve algılanması birçok nörolojik yapı, biyokimyasal etkileşimler ve emosyonel tepkiler aracılığı ile olur. Ağrı için objektif bir ölçüm formülü yoktur, lakin bireylerin yaralanma, gerilim ve acıya cevapları büsbütün farklıdır. Ayrıyeten akut ve kronik ağrı ortasında da birçok istikametten bariz farklılıklar bulunmaktadır. Ağrılı hastayı tedavi eden tabip için akut ve kronik ağrı düzeneklerini, bağlantılı olabilecek çeşitli bahislerde psiko-sosyal olayları ve farklı tedavi teşebbüsleriyle bu faktörlerin nasıl değiştiğini anlamak değerlidir.
Kronik ağrı, akut yumuşak doku hasarı ile tıpkı halde düşünülüp tedavi edilemeyecek farklı bir sorundur. Güzelleşmede gecikme riski olan omurga ağrılı hastaların tanınması akut değerlendirmenin değerli bir bileşenidir ve uzun periyot özürlülüğü önlemek hedefiyle tedavi sistemleri erken kullanılmasına imkan sağlar. Kronik ağrılı şahısların tedavisinde, kronik ağrı durumu ile alakalı çok istikametli mevzuların belirlenmesi gerekir. Altta yatan ağrı kaynağını ortadan kaldırmak kadar hem fizikî hem de psiko-sosyal işlevin yine sağlanması kıymetlidir. Kronik ağrı, patolojik bir teşhis değildir, daha çok bozulan işlevin teşhisidir. Ağrı, spesifik doku hasarı ile başlayabilir, lakin gözlenebilen ağrı davranışları ve bağlantılı özürlülük, fizikî bozukluk derecesinden beklenenden daha fazladır. Akut ağrıdan kronik ağrıya geçiş kıymetli bir çalışma alanı olmuştur, tabipler bunun nasıl olduğunu belirlemeye çalışmaktadır.
‘Neden birtakım şahıslar hasardan sonra kronik, dayanılmaz ağrı geliştirirken tıpkı derecede travmaya maruz kalan öbürleri kolaycı iyileşir’.
Bu ve gibisi soruların karşılığı hala araştırma mevzusudur. Akut ağrıdan kronik ağrıya geçiş ile ilgili birçok değişik faktör tanımlanmıştır. Bunlar, hasarın tabiatı ile alakalı olanlar ve kişinin mesleksel, toplumsal yapısı ve ruhsal özellikleri ile alakalı olanlar olmak üzere ayrılabilir. Lakin çoklukla kronik ağrıda bağlantılı psiko-sosyal faktörlerin, hasarla bağlantılı gerçek fizikî faktörlerin hepsinden daha âlâ belirleyici olduğunu vurgulamak değerlidir. Kronik Ağrı gelişimi ile bağlantılı olduğu gösterilen farklı mesleksel faktörlerin kimileri ağır fizikî iş, işe dönüşte hafif misyon imkanının olmaması, makus çalışma ortamı yahut mesleksel memnuniyetsizlik, düşük eğitim seviyesi ve bir işte kısa periyodik istihdamdır. Ruhsal faktörler, kronik omurga ağrısının gelişiminde epeyce kıymetli rol oynarlar. Ruhsal değişkenler, akut ağrıdan kroniye geçişle açıkça alakalıdır ve genel olarak biyomedikal ve biyomekanik faktörlerden daha kuvvetli tesire sahiptir. Emosyonel faktörlerin kimileri depresyon, anksiyete, külfet, bir kişinin kendi sıhhatini yeterli hissetmemesidir. Bilişsel ve davranışsal faktörlerin de kronik ağrı durumunun gelişiminde anahtar rol oynadıkları düşünülmektedir. Bunlar pasif başa çıkma şekli, çok abartma, felaket haline dönüştürme ve korku-kaçınma inançlarıdır.
Kronik ağrılı hastanın tedavisinde gerilimle başetme yolları, gevşeme usulleri hastaya öğretilmelidir. Psiko-sosyal faktörlerin ağrıya olan olumsuz katkısı ve düzgünleşme sürecini nasıl etkilediği anlatılmalı ve hastanın tedaviye tam ahengi sağlanmalıdır. Kronik ağrının hastada yarattığı ruhsal hasar bilinmeli ve doktor tam bir empati ve sempatiyle hastaya yaklaşmalıdır.
