Yeme bozukluklarının genel olarak batı ülkelerinde görüldüğüne inanılmakla birlikte, son yıllarda yapılan araştırmalar öteki toplumlarda da yaygın olarak görülen ve sıklıkla giderek artan bozukluklar olduğunu göstermiştir. Aneroksiya nevrozu ülkemizde de son yıllarda en çok araştırılan mevzu haline gelmiştir. Bu nevroz daha çok bayanlarda görülmektedir. Ergen ve genç bayanlardaki yaygınlığı %1-4 ortasındadır. Sosyokültürel yapı olarak orta ve üst sınıf kümede yaygın olarak görülmesini söz edilmesi ancak bu durumun giderek farklılaşması tartışma hususudur. İnce vücut yapısının idealleştirilmesi batı toplumlarında aneroksiya nevrozunun gelişmesine öncülük eden muhtemel temel etkenlerden biri olarak görülmektedir. Batı toplumlarında sık olduğuna dair var olan inanış, bayanın cinsiyet rolü, fizikî görünüme verilen değer, zayıf olmanın ülkü bir vücut imgesi olarak sunulması, toplumsal muvaffakiyet elde etmede kadınsı özelliklerin ve cinsel çekiciliğin bir araç haline gelmesi, insan vücudunun bir meta haline dönüşmesi ve yabancılaşma üzere değişkenlerle bağlı görülmektedir.(Kuğu ve ark. 2002)
Aneroksiya nevrozunda vücut algısında bozukluk olduğu yaygın kabul gören bir görüştür. Birtakım müellifler vücut algısı bozukluğunun patognomonik olmadığını ileri sürerken, kimi muharrirler ise temel belirleyici olduğunu, vücut algısında bozukluk aracılığıyla eşik altı olguların da tanınabileceğini öne sürmüşlerdir.(Kuruoğlu ve Arıkan 1995).
Tedavi nasıl olmalıdır?
a)Bilişsel ve Davranışçı Terapi:
Bireysel terapide (BDT), kişinin sorun yaratan otomatik kanılarına odaklanılmaktadır. Örneğin, yersem çok kilo alırım. Kilo alırsam; beğenilmem, onaylanmam üzere niyetler kişinin altta yatan değersizlik fikirlerinden ipuçları taşımaktadır. Bu nedenle BDT öncelikle bu fikirlerin yerine sağlıklı olanları koymayı maksatlar. Kişinin bedelsiz olmadığı, kilo verdiğinde insanların onu daha fazla onaylamayacağı konusunda farkındalık kazandırmak kıymetlidir. Şayet bu niyetler “zayıf olmamla insanların beni sevmesi ortasında bir temas yok” üzere niyetlere dönüşürse, kişi yemek yeme davranışını kısıtlamak zorunda kalmayacaktır. Bu da yeme davranışını otomatik olarak değiştirmek demektir. Bu süreçte kişinin tedavisini destekleyecek çevresel etmenler (iş yerindeki arkadaşları, ailesi) de kullanılabilmektedir. Hastane tedavisi ve BDT’nin birlikte uygulandığı bir çalışmada anoreksiya belirtilerinin azaldığı ve bu azalmanın 1 yıl daha devam ettiği bulunmuştur.
b)Aile Terapisi
Kişinin yeme davranışı ve kendiyle ilgili bir bozukluktan bahsediyoruz. Öyleyse bu süreçte ailenin rolü nedir? Yapılan çalışmalar anoreksiya nervozalı şahısların aile içi bağlarında sorunlar olduğunu ortaya koymaktadır. Tahminen de bu yüzden ergenlikte en çok karşılaşılan durumlardan bir ailevi sorunlardır.
