Travma denilince akla savaş, sel, sarsıntı, kaza üzere büyük olaylar gelir. Evet, bunlar pek çok açıdan kalıcı hasarlar bırakan büyük travmatik olaylardır. Fakat her vakit bu türlü büyük olaylar aramamız gerekmez; küçük fakat daha sık gerçekleşen zorlayıcı hayat olayları da travma olarak kabul edilmektedir. Hayati tehlikesi olmayan ve insan eliyle meydana gelen bu travmalar (ihmal, terk, taciz gibi) daha sık yaşandığı için büyük travmalarla birebir oranda yıkıcı tesire sebep olabilmektedir.
EMDR teorisinin dayandığı Adaptif Bilgi Sürece Sistemi’ne nazaran, beyin kendisine ulaşan her bilgiyi sürece ve fonksiyonel hale getirme düzeneğine sahiptir. Bu sayede öğrenme gerçekleşmekte ve bilgi ilerideki tecrübelerde kullanılmak üzere depolanmaktadır. Fakat travmatik ya da çok fazla rahatsız eden bir olay gerçekleştiğinde bu sistem bozulabilmekte; anı işlenemediği için öğrenme gerçekleşememektedir. Ve zihin o an deneyimlediği tüm olumsuz his, niyet ve vücut duyumlarını olduğu biçimiyle kaydetmektedir. Bu cinsten anılara ‘işlenmemiş anılar’ denir.
Günlük hayatta aile, okul, iş etrafında yaşanan ve tesiri travmatik olan olumsuz yaşantılar işlenmemiş anılar ortasında yer alabilir. EMDR’ye nazaran bugünkü endişelerimizin, korkularımızın ve uygun olmayan davranışlarımızın temelinde bu anılar yatmaktadır. Bu sebeple kişi, yaşadığı travma aklına geldiğinde yahut rastgele bir şeyle tetiklendiğinde bile, o olayı tekrar yaşadığını hissedebilmektedir.
EMDR, aktifliği bilimsel olarak kanıtlanmış fizyolojik temelli bir terapi prosedürüdür. EMDR seansları ile şahsa acı veren anılar, beynin bilgiyi sürece düzeneğinden faydalanılarak uygun formda işlenmekte ve depolanmaktadır. Bu sayede kişi olayı yeni ve sağlıklı bir perspektiften görmekte ve anı artık onu rahatsız etmemektedir.
EMDR ile yalnızca travma çalışılmamakta, birçok değişik ruhsal rahatsızlıkların tedavisinde de kullanılmakta ve hatta özgüven, performans geliştirme üzere olumlu marifetleri geliştirmek için de bu prosedürden faydalanılmaktadır.
