Oyun terapisinin ülkemizde gereğince tanınmayan bir prosedür olması, ailelere, öğretmenlere, okul çalışanlarına, çocuk hekimlerine ve çocuklarla çalışan başka profesyonellere gerçek formda anlatılmasını ve tanıtılmasını gerektirmektedir.
Oyun terapisi; çocuğun gelişimsel seviyesine uygun olarak tasarlanmış direktif olmayan, 3 yaşından 10-11 yaşına kadar uygulanabilen bir sistemdir. Çocukların zihin gelişimleri ve lisan gelişimleri devam etmekte olan süreçler olduğundan kendilerini sözel olarak tabir etmede biz yetişkinler kadar ehil değildirler. Öte yandan çocuklar oyun aracılığıyla tesirli bir formda bağlantı kurabilmekteler zira oyun onların irtibat lisanıdır ve oyun terapistleri de bu lisanı öğrenmek için eğitim almışlardır. Çocuklar oyun terapisi esnasında oluşan inançlı ortamda iç dünyalarını farklı temalar halinde kurdukları oyuna yansıtır ve nerelerde zorlandıkları bu formda anlaşılır. Seanslarda terapist çocuğu takip eder, müşahedeler, dinler, yansıtır ve gerekli hayli sonlar koyar. Yetişkin terapisinde olduğu üzere terapist çocuğa; samimiyet, şartsız ilgi ve kabul ile birlikte vempatik bir ortam sunar.
Çocuk Merkezli Oyun Terapisi (Child Centered Play Therapy) gelişimsel açıdan çocuklar için uygun olarak geliştirilmiş bir yönlendirilmemiş (non-directive) terapi prosedürüdür. Yönlendirilmemiş şu manaya gelmektedir; terapist kendi ajandasını oluşturup çocuğu aşikâr adımları takip etmesi gereken bir programa sokmadan ona özgürce seçim yapabileceği ve kendi gündemini oluşturabileceği bir ortam sağlar. Böylelikle çocuk en çok zorlandığı ve dayanağa gereksinim duyduğu alanda çalışmaya başlayabilir. Yönlendirilmiş (directive) oyun terapisi prosedürlerinde seansta çalışacağı bahse nazaran oynanacak oyunları terapist hazırlar ve çocuğa sunar. Her iki tekniğin de uygulanmasının daha elverişli olduğu durumlar kelam mevzusudur. Bazen aileler pek çok şikayetle birlikte başvurabilir ve bunlar ortasından da öncelikli gördükleri başlıklar olabilir. Ancak yönlendirilmemiş oyun terapisinde çocuk ailenin değişmesini istediği davranışlardan farklı bir mevzuyu ya da ailenin daha az önemsediği bir sorunu çalışabilir. Bu durumda ilerleyen seanslarda aile değişim gördüğünü fakat bekledikleri alanlarda olmadığını söyleyebilir. Bu durumda şöyle düşünebiliriz; bir çok kez aslında problemli davranışların birbiriyle kontaklı olduğunu görmekteyiz, çocuk bir alanda ilerleme kaydettiğinde öbür bahisler için daha çok özgüven ve yürek bulabilir, terapide daha sağlam adımlarla ilerleyebilir. Kısaca yönlendirilmemiş oyun terapisinde çocuğun yolunu takip ettiğimiz, onun suratına güvendiğimiz ve ailelerden de bu hususta takviye aldığımız bir süreç.
Yönlendirilmiş terapi ise daha davranış odaklı, örneğin dikkat dağınıklığı ve dürtüsellik davranışları için hazırlanmış bir ajandaya bağlı kalınarak sürdürülen bir metottur. Yönlendirilmiş terapi kimi vakit görünürde olan davranışların daha altında saklanmış duygusal karışıklığı görmemizi zorlaştırabilir. Bu tekniklerden hangisi ile yola devam edileceği hem kıymetlendirme sürecine hem de çocuğun kişisel gereksinimlerine nazaran karar verilir. İki metot bir ortada da kullanılabilir fakat bu durumda dikkat edilmesi gereken bir konu var. iki prosedürde kullanılacaksa evvel yönlendirilmemişle başlamak uygun olur, zira aşikâr yapısı olan bir oyun sunulduktan sonra çocuğun spontan olarak kendi oyun dünyasını kurması zorlaşır.
Oyun odasının özgür ortamı birçok vakit ailelere de çocuklara da şaşırtan gelebilir, fakat aslında hayli bariz bir çerçevenin içinde olan bir özgürlük ortamıdır bu ki inançlı ortam olmasının en değerli göstergesi de bu bahsettiğimiz çerçevedir. Çerçeve bize sabitlik ve süreklilik sağlar. Oyun odası, seans mühleti ve terapist bu çerçevenin kıymetli ögeleridir. Oyun odası çocuk için inançlı bir şekide hazırlanmıştır, oyuncaklar terapötik emelle seçilmiş makul oyuncaklardır ve mümkün olduğunca değişmezler. Seans müddeti, birinci seans itibariyle belirlenmiştir ve terapi süreci boyunca seanslara saatinde başlayıp bitirmeye dikkat edilir. Belirlenen saatte belirlenen oda belirlenen terapistle birlikte o çocuğa aittir. Bu onun vaktidir ve bu vakitte ne yapmak istediğine o karar verebilir. Ülkü şartlarda seans günleri ve saatinin devamlılığını sağlanabilir. Terapi sürecine ahenk sağlayan bir çocuk bunun kendisi için değerini kavrayacaktır.
Tam da burada terapi sürecinde terapiye sistemli devam etmenin de çok çok kıymetli olduğunu vurgulamak gerekir Terapinin sonlandırılması kademesinde (termination) görüşme sıklığı terapist, aile ve çocuk ortasında bir mutabakatla düşürülebilir lakin genel olarak oyun terapisi haftada bir görüşme olarak devam eden bir süreçtir.
