Merhaba, bu yazıda kendimden ve nasıl bir sürecin bizi beklediğinden bahsederek soru işaretlerinizi biraz olsun azaltmak istedim.
Kendimi bildim bileli insan psikolojisi benim için bir merak unsuruydu. Küçük yaşlardan itibaren bu bahiste pek çok okuma yaptım, okudukça daha az şey bildiğimi fark ettim, öğrenme merakım giderek daha da arttı. Üniversite ve Yüksek Lisans eğitimlerim bittikten sonra da birinci günkü merakımla kendimi geliştirmeye, öğrenmeye devam ettim.
Bildiklerimi paylaşmak, insanlara yardım etmek her vakit önceliğim oldu. Her danışandan farklı bir şey öğrendim. Vakitle şu bakış açısı zihnimde düzgünce yer etti: Panik atak, depresyon, çeşitli korku bozuklukları ya da travmalar… Husus ne olursa olsun hepimizin içinde yaşadığı zorlukları atlatabilme gücü var. Psikolog olarak ben öncelikle karşımdaki kişinin, neler yaşadığını, neler hissettiğini anlamaya sonra da daima içinde olan fakat tahminen derinlerde kalmış olan o baş edebilme gücünü ortaya çıkarmaya, hayattan tekrar keyif alarak ona dört elle sarılmasına, hayat kalitesini tekrar arttırmasına dayanak oldum.
Terapi, kişinin kendi iç dünyasına giden bir seyahat. Birlikte bir kayığa oturuyor ve keşfetmek için yola koyuluyoruz. Bazen dinlenip nefes alarak, bazen endişeyi da yanımıza oturtarak birlikte ilerliyoruz. Sürecin sonunda danışanlarımdan bana değil kendilerine teşekkür etmelerini istiyorum. Bu yola çıktıkları, cüretle birinci adımı attıkları, kendilerine müsaade verdikleri ve ellerinden geleni yaptıkları için. Kişi ne yapacağını, ne diyeceğini bilmeyebilir, yorulmuş olabilir hiç sorun değil kâfi ki ne istediğini bilsin ve elinden geleni yapmaya çalışsın… Dediğim üzere bu bir seyahat. Varacağımız yer kadar yolun kendisinden, yolda olmaktan da öğreneceğimiz çok şey var. Bir arada adım adım ilerleyeceğiz…
