Çocuklarınbelki de birinci kez anne babalarından ayrılarak okula başladığı bu sürece oryantasyon devri denir.
Çocuğunuz için inançla bağlandığı siz pahalı ailesinden, her köşesini ezbere bildiği konutundan ayrılıp, hiç bilmediği toplumsal bir ortama geçiş birinci başta ona kaygı ve tasa verebilir. Okul öncesiyle eğitim hayatına atılan bu birinci adım ebeveynler ve çocuklar için heyecan verici bir tecrübedir. Çocukların bu süreçte anne babalarının kararlı ve hoşgörülü olmalarına muhtaçlıkları vardır. Yürümeye yeni başlayan çocuklar üzere düşmekten, incinmekten korkabilirler; adımlar atarken yorulabilirler. Lakin sizin dayanağınız ve sevginizle yürüyebilmenin zevkine vardıklarında, kendilerine itimatları arttığında adımları hızlanacak ve koşmaya başlayacaklardır.
A-OKULA BIRAKIRKEN NASIL DAVRANMALIYIM?
-Vedaları kısa tutmalı, anlayacağı formda kısa bir açıklama ve bir öpücükle okuldan ayrılmalısınız (Bugün okula gelirken zorlandın ve üzüldün biliyorum fakat şu an okul saati, konutta kalma saati değil. İstersen bugün seni daha erken almaya gelebilirim (ya da seveceği öbür bir seçenek sunulabilir) .
-Asla palavra söylememeli, geleceğinizi belirttiğiniz saatte gelmelisiniz.
-Sizin için çok güç biliyorum fakat hislerini yönetmek çocuklar için daha sıkıntı olduğu için bu vazife size düşüyor. Sizin kaygılarınızı, duygusallığınızı çocuğun çabucak hissettiğini ve bunun da işi zorlaştırdığını hatırlatmak isterim. Bu süreçte dert ve endişelerinizi onlara yansıtmamak ve yanlarında konuşmamak ahenk sürecini daha da kolaylaştıracaktır.
-Pazarlık yaparak, (markete uğrayıp istediklerini alarak okula gelmek), öbür bir yere gidiyoruz deyip kandırarak okula getirmek, ağlama krizleri sırasında onu sözel olarak ikna etmeye çalışmak maalesef süreci uzatır ve zorlaştırır.
Ayrıyeten pazarlık yapmaya alışan çocuk, oryantasyonunu tamamlasa da ağlayarak bu durumu sürdürmek isteyebilir.
-Ne olursa olsun gerçekler söylenmeli, çocukla duygusal bağa yatırım yapılmalı ve anı kurtaran ziyanlı yollardan vazgeçmeliyiz. “Beni özlediğini biliyorum, okulda bana sürpriz bir fotoğraf yapmaya ne dersin ”gibi his odaklı cümleler kurabiliriz.
-Okula alışsa da ayrılırken ağlayabileceğini lakin siz gittikten 10-15 dk. sonra eğlenmeye başladığını unutmayın.
B-ÇOCUĞUMA NASIL DUYGUSAL DAYANAK SAĞLAYABİLİRİM?
*Okula alışma sürecinde çocuklar ekseriyetle iki tip reaksiyon verir.
1)İlk günden itibaren ağlayan çocuklar,
2)İlk başlarda hiç ağlamayıp daha sonradan ağlamaya başlayan çocuklar. Çocuğun bu ağlaması epey olağan, çocukta travmatik bir tesir bırakmayan gelişiminin doğal bir kesimi olan bir durumdur.2.tipteki çocuklarımız dertlerini daha düzgün bastırmayı öğrenmiş olduklarından birinci hafta olağan seyreder, lakin bunu daha fazla devam ettiremeyerek sonradan ağlamaya başlar. Çocukların bu ağlamaları okulu sevmedikleri, orada olmak istemedikleri manasına gelmez, sırf sizden ayrılırken yaşadıkları hüzün ve biraz da talihini deneme olarak kıymetlendirilir.
*Bu süreçte çocuğun en çok hislerinin büyükler tarafından anlaşılmasına ve bu hisleri uygun yoldan tabir ederek ağlamaya muhtaçlığı vardır. Bunun için okuldan geldiğinde gözlerinin içine bakarak sohbet etmek, birlikte oyun hamuru oynamak ve fotoğraf yapmak, kukla-hikâye aktiflikleri yapmak gerekir. Bugün okulda ne yaptın/ne yedin” üzere sorular kendini sorgulanmış hissettireceğinden yanlışsız değildir. Bunun yerine, ”Bugün en çok neyle eğlendin/neden keyifli oldun üzere, olumlu hisleri düşünmesini sağlayacak sorular sorabilirsiniz.
*Öğretmeniyle ilgili sizin görüşleriniz değerlidir, hasebiyle “öğretmenin seni çok seviyor onu ben de sevdim” üzere cümleler kurabilirsiniz.
*Evde ağlayabilir, gece uyanıp ağlayabilir, sizden yanında olmanızı isteyebilir.
Bunlar psikolojisinin bozulduğunu değil, sürecin doğal özelliği olduğunu gösterir.
