Herkesin lisanında bugünlerde EGO sözü.. Bilen bilmeyen, herkesin EGOyla ilgili bir YORUMU var.. Fazla konuşana da egoist diyorlar, kendimi seviyorum diyene de.. Bencil olduğumuzda da “ego yapıyoruz’’ çok fazla “ben’’ dediğimizde de.. Pekala EGO nedir gerçekte?
Latince bir söz olan Ego, ben, benlik, kendilik demektir. Ego sonradan oluşan bir yapı değil, kendimizi algılayış biçimimizdir. Lakin çevresel faktörlerle form değiştiren bir yapıdır. O biçim değiştirdiğinde ise doğal olarak kendimizi algılayış biçimimizde değişir.
Bir insan “Ben….’’ ile başlayan cümleler çok fazla kurup kendisini büyük, kocaman gösterip kendisiyle ile ilgili böbürlenip duruyorsa da ‘‘hiçbir şeyi beceremiyorum, ben bir zavallıyım’’ diyorsa da bir ego sorunundan kelam edebiliriz..( şişirilmiş ego ve cılızlaştırılmış ego) Aslında iki durumda da kendisini aciz ve zavallı hissediyordur.. Birinde bunu üstü kapalı yapıyor, kendisini evvel küçük görüyor sonra bu küçüklüğünü örtbas etmek için “Ben şunu yaptım, bunu yaptım, şu okullarda okudum, şöyle başarılıyım, bu türlü yüksekteyim, param, konutum, otomobilim, ailem, Ben yaptım, Ben başardım….’’ üzere kendini öven, yükselten cümleler kuruyordur.. Emel; kendi kendine aslında o kadar da küçük, maharetsiz ve zavallı olmadığını ispatlamak.
“Kendini küçülten kanılara sahip’’ bir başka küme ta bu durumu kabul eder ve açıkça söz eder; “Ben bir zavallıyım, bana hiçbir vakit sıra gelmeyecek, şanssızım, hayat bana hiç gülmedi’’ üzere arabesk bir durumun içine girer.. Daima şikayet eder, daima ağlamaklı konuşur, hüzün ve öfke doludur.. Hayat ona bir bu yandan vurur bir öbür yandan ve o hiçbir şey yapamaz, yetersiz, çaresiz ve acizdir.. Bu bireylerin kendilerini küçülten ve gerçeği çarpıtan niyet sistemleri o denli büyüktür ki “Yaşam benden büyük” ve ben bu durumda ne yapabilirim? fikrini sistemlerine uygunca yerleşmiştir ve kurban rolünü yeterlice benimsemişlerdir. Burada egosal sorunla başa çıkmak için kullanılan bir savunma düzeneği da mevcuttur. Alt ileti ‘her şeyin berbata gitmesi benim yetersizliğim değil, ben kendimden büyük olanla nasıl savaşabilirim? dir.
Birinci gruptakiler hayatlarını bu ispat üzerine inşa ederler. Daima yarış halindedirler. Gündemlerinde fark yaratmak, çok fazla para kazanmak, en hoş konutta oturmak en güzel otomobile binmek ,en âlâ kıyafeti giymek en büyük unvanı almak vb. fikirler vardır. Fakat iç dünyasına baktığınızda hayatlarında pek az keyif aldıkları şeyler vardır.
Bu tarife baktığımız da ‘ Bütün başarılı beşerler şişirilmiş ego problemi’ yargısına varmış olabilirsiniz. Evet muvaffakiyet hoştur lakin tadını çıkarabildiğinizde… Tatmin olabildiğinizde…
Fakat‘şişmiş ego‘neye sahip olursa olsun hiçbir vakit tatmin olmayacaktır.
Ve ne yazık ki bu işe yaramaz zira bir insan niyetlerinin kökünde ÖZBENliğini kabul etmediyse ve gerçek oluş haliyle bütünleşmediyse kendisi daima aciz, yetersiz ve zavallı görecektir..
