Sosyal korku bozukluğu, daha çok bilinen ismiyle toplumsal fobinin temel özelliği bireyin diğerleri tarafından incelenebileceğini düşündüğü toplumsal durum ya da durumlardan besbelli formda ağır endişe ya da tasa duyması ve kaçınmasıdır. Sohbet etmek, yeni beşerlerle tanışmak, bir şeyler yiyip içerken seyredilmek, konuşma yapmak, oburlarının karşısında performans göstermek üzere durumlar bireyde tasa ya da kaygı uyandırmaktadır. Birey toplumsal durumlara maruz kaldığında, telaşlı, zayıf, mecnun, aptal, sıkıcı, korkutucu, pis ya da sevilmez olarak yargılanacağından kaygı etmektedir. Öbürleri tarafından olumsuz pahalandırılacak formda davranacağından yahut görüneceğinden ya da kızarma, titreme, terleme, lisan sürçmesi üzere tasa belirtileri göstereceğinden, ya da başkalarını gücendirmek ve incitmekten ve bunun sonucunda da kabul görmeyeceğinden korkmaktadır.
Sosyal tasa bozukluğundaki dehşet ya da tasanın yoğunluğu, olumsuz değerlendirilmenin gerçek riski ya da sonuçlarına kıyasla orantısızdır. Toplumsal Dert bozukluğu olan şahıslar toplumsal durumların olumsuz sonuçlarını sıklıkla çok formda değerlendirirler.
Sosyal telaş bozukluğunda, toplumsal ortam çabucak hemen her vakit telaş ya da kaygı uyandırıcıdır. Bu yüzden de toplumsal durumlarda ortada sırada dert yaşayan bir kimseye toplumsal korku bozukluğu vardır denilemez. Bunun yanısıra, dehşetin ve korkunun derecesi ve tipi (örn.beklenti derdi, panik atak) farklı ortamlamlarda değişiklik gösterebilir. Beklenti telaşı toplumsal bir olaya katılmadan evvel haftalar boyunca her gün tasa etmek ya da bir konuşmayı günler öncesinden tekrar etmek biçiminde durumların çok öncesinde ortaya çıkabilir.
Sosyal Tasa Bozukluğunda kişi sıklıkla korkulan durumlardan kaçınır. Ellerinin titremesinden korkan kişi yemekten, içmekten, yazı yazmaktan, birşeyi işaret etmekten kaçınırken, terlemekten korkan kişi el sıkışmaktan ya da baharatlı yiyecekler yemekten kaçınabilir. Kızarmaktan korkan oburu da topluluk önünde performans göstermekten, parlak ışıklardan, özel mevzuları konuşmaktan kaçınabilir. Kaçınma davranışı, parti üzere toplumsal ortamlara girmemek, okula gitmeyi reddetmek üzere ağır biçimde olabilir.
Kaçınmanın mümkün olmadığı durumlarda da toplumsal fobik ağır tasa ya da dehşet ile duruma dayanmak zorunda kalır. Bu çeşit durumlarda da kişi çoğunlukla güvenlik davranışlarına başvurur. Güvenlik davranışları kişinin korktuğu felaketin gerçekleşmesini engellemek hedefiyle giriştiği davranışlar ya da aldığı önlemlerdir. Örneğin, konuştuğu vakit söylediklerinin saçma olarak algılanacağını ya da beğenilmeyeceğini düşünen kişi konuşmadan evvel söyleyeceklerini başından geçirmeyi yahut bir konuşma metnine çok hazırlanarak ezberlemeyi alışkanlık haline getirmiş olabilir. Güvenlik davranışlarının hastalığı devam ettiren olumsuz sonuçları olmaktadır. Öncelikle, kişi korkulan sonucun gerçekleşmemesini aldığı önlemlere, yani yaptığı güvenlik davranışına, bağlayarak hastalık döngüsünün yeterlice yerleşmesine sebep olur ve güvenlik davranışları olmadan korktuğu durumlara giremez hale gelir. Böylece de aslında güvenlik davranışlarına girişmese de korktuğu sonucun gerçekleşmeyeceğini test etme imkanını bulamaz. Bu yüzden de endişeleri sürer masraf. İkinci olarak, güvenlik davranışlarına girişmek tam bilakis toplumsal fobiğin korktuğu kimi belirtileri ortaya çıkarabilir. Bu duruma örnek olarak, bir şey içerken ellerinin titremesinin görüleceğinden korkan ve bunu gizlemek isteyen kişinin bardağı sıkı sıkıya tutmasını verebiliriz. Bu durumda kişinin elleri daha çok titreyecek ve korktuğu başına gelecektir. Üçüncü olarak, güvenlik davranışları bazen de kişinin sakındığının aksine öbür insanların dikkatini daha da çok üzerine çekecektir. Koltukaltının terlediğinin görünmemesini isteyen bir kişinin sıcak bir ortamda ceketle oturması başkalarının bakışlarını terlediği zamankinden çok daha fazla üzerine çekebilecektir. Bazen de toplumsal fobiğin söylediklerinin eleştirileceği ya da beğenilmeyeceğini düşünerek sessiz kalması ya da başkalarından uzak durması, az konuşması üzere güvenlik davranışları kişinin öbürleri tarafından aralıklı ve soğuk olarak algılanmasına sebep olabilmekte ve bu şahsa aralıklı durmalarına sebep olabilmektedir.
Bir kimseye toplumsal dert bozukluğu teşhisinin konulabilmesi için, dehşet, telaş ve kaçınmanın kişinin günlük hayat, iş, okul, toplumsal aktivite ya da bağlarındaki fonksiyonelliğini bariz bir halde engellemesi ya da klinik manada bariz bir meşakkate, toplumsal, iş ve öbür değerli alanlarda bozulmalara yol açması gerekmektedir. Örneğin, topluluk karşısında konuşmaktan korkan bir kişi eğer işinde ya da okulunda rutin bir formda konuşma yapmak durumunda kalmıyor ve besbelli bir biçimde rahatsızlık da duymuyorsa toplumsal tasa bozukluğu tanısı almaz. Bununla birlikte, şayet kişi kaçınıyor ya da hakikaten istediği bir işi ya da eğitimi toplumsal korku semptomlarından dolayı almayı redediyorsa bu besbelli bir badirenin yaşandığına ya da fonksiyonellikte bozulmanın olduğuna işaret etmektedir.
Sosyal telaş bozukluğu olan bireyler Bilişsel Davranışcı Terapiyle belirtilerininden büyük ölçüde kurtulmaktadır. Bilişsel Davranışcı Terapide kişinin kanılarıyla çalışılarak bilişsel yine yapılandırılma sağlanıp, kişinin sağlıklı başa çıkmaları ve kaynakları arttırıldıktan sonra kişi korktuğu, telaş duyduğu durumlara maruz kalarak toplumsal tasa bozukluğunu yenebilmektedir.
