Laura Poitras (1964, Boston) sesine her vakit kulak verilmesi gereken, çok kimlikli, bahadır bir sanatçı. Araştırmacı gazetecilik geleneği ve titizliğiyle gerçekleştirdiği belgesel sinemalarıyla, global siyaseti ve ekonomiyi ellerinde tutan büyük güçleri (başta Beyaz Saray ve memleketler arası kapitalizm…) rahatsız eden, bahadır ve kararlı, dört dörtlük bir bayan aktivist. Bu nedenlerle de ülkesi ABD’de bilinmeyen servisler tarafından adım adım izlenen “sakıncalı” bir isim…
La Mostra’da da çalışmaları dikkatle izleniyor lakin burada tam aksine, bol bol alkışlanıyor ve ödüllendiriliyor…
‘ÖRTBAS ETMEK’
Üç yıl evvel, “All the Beauty and the Bloodshed” (Tüm Hoşluklar ve Dökülen Kanlar) ile Altın Aslan mükafatını alan Laura Poitras, bu kıymetli mükafatın ikinci defa bir belgesele verilmesini sağlayan isim olarak da Venedik Şenliği tarihinin kıymetli sayfalarından birine imza atıyordu.
Bu sefer, yarış dışı sunulan “Coverup” (Örtbas Etmek) isimli son belgeseliyle, Amerikan askerlerinin Vietnam’da işlediği savaş kabahatlerinden, İsrail ordusunun bugün Gazze’de giriştiği soykırıma dek giden yolun kara sayfalarını açıyor. Ortalarında Lider Nixon’u istifaya götüren Watergate skandalı ve Irak’ta, Ebu Gureyb hapishanesinde yapılan azapların de bulunduğu bu saklı devlet şiddetini ve palavralar zincirini, kelam konusu süreçleri teğe bir izleyerek araştıran ve siyasi iktidarın gizlemeye çalıştığı tüm gerçekleri, kamu oyuna yansıtmayı başaran ünlü gazeteci Seymour Hersh’in (1937, Chicago) ağzından aktarıyor Laura Poitras. Kararlı ve dirençli cesaretli gazeteci Seymour Hersh’in karşılaştığı zorlukları, verdiği savaşımları evraklarıyla önümüze seren, bu önemli, kıymetli belgesel sinemanın tüm dünya televizyonlarında gösterilmesi gerekmez mi? Doğal ki gerekir, hatta tekraren; bilhassa de gazetecilik okullarında!
Ne yazık ki tam da bu nedenle, hem çok az ülkede, hem de izleyici çoğunluğunun uyuduğu saatlerde gösterilecektir kuşkusuz. İsmi üstünde esasen: “Örtbas Etmek”, örtbas edilmesi gereken bir sinema. Dünyamızın büyüklerine ihanet eden, haddini bilmeyenlerin hazırladıkları bir paçavra değil de nedir?
KIRMIZI HALI IŞILTISI…
Gelin de insanlardan umudunu kesmiş üzere gözüken, sinemalarında hayvanları daha fazla seviyor ve bağışlıyor görünen Yorgos Lanthimos’a, bir noktada hak vermeyin….
Bu ortada, tüm ülkelerin televizyon kanallarında, -hatta en ciddilerinde bileVenedik Şenliği kırmızı halılar üzerinde uzunluk gösteren yıldız oyuncuların manzaralarına indirgenmekte…
Kırmızı halı uyuşturucusu, günlük ömrün sıkıntısından bunalmış beşerler için, anlık da olsa, kolay bir kaçış yolu değil mi? Haberler akabinde gelecek olan diziler de tıpkı fonksiyonu görmüyor mu?
Parlak imgelere yansıyan şık giysili oyuncular ortasında kimler yok ki? Birkaç isimle yetinelim: Kate Blanchett, Emma Stone, Julia Roberts, George Clooney, Tilda Swinton, Willem Dafoe…
Bu ortada, Paolo Sorrentino’nun açılış sineması “LaGrazia”nın, (Af) başarılı oyuncusu Toni Servillo’nun fotoğrafları, İtalya basını dışına pek fazla sarkmadı bile. Halbuki, Servillo’nun ödül alma bahtı Clooney’den daha yüksek…
Bu durumda, direktörlerin manzaralarını aslında pek kullanmayan magazin basın için, Laura Poitras’ın fotoğrafının ne ehemmiyeti olabilir ki ?
