Anne karnına düştü yavrunuz, ilgiyle sevgiyle karnınızda büyüttükten sonra dünyaya geldi. Şimdi dünya üzerinde ortalama 2-3 sene geçirmişken, inançlı sakin ortamından, birçok farklı yapıda çocuğun ve yetişkinin bulunduğu bir toplumsal ortama geçmeye hazırlanıyor. Ne ile karşılaşacağını bilmiyor. İnançlı mi? Gereksinimleri karşılanacak mı? Annesi üzere ona bakacaklar mı? Arkadaş denilen kavram nedir? Oyuncaklarını paylaşmalı mı? Hiçbirini bilmiyor… Bilmediğimiz ortamlara girerken biz yetişkinler bile kendimizi büsbütün rahatlatamazken, onlar şimdi 3 yıldır bu dünyada olmanın verdiği ‘bilgisizlikle’ okula başlıyorlar. Onlar okullu oluyorlar!
Bu süreçte en kıymetlisi annenin güvendiği bir okul seçiyor olması, kim ne derse desin anneler rahat olursa: çocuklar da rahat oluyor! Anneler yavrularından kopmaya hazır değillerse, çocukları da hazır olmuyor. 1. Numaralı gerçek: Annenin ve çocuğun okul sürecine hazır oluyor olması yani.
Akabinde öğretmen giriyor devreye, anne kucağından sonra birinci kez birinin kucağında ağlayacak olmak, tüm öğretmenler için hem büyük sorumluluk hem de büyük bir mutluluk! Oryantasyon periyodunda, yavrunuzun öğretmeniyle bağ kurup kurmadığını düzgün gözlemleyin derim. Öğretmeninin onunla geçirdiği süreçte, tüm hislerini anlıyor ve kabul ediyor olması, bunu yavrunuza hissettiriyor olması 2. gerçeğimiz.
Akabinde; okul süreci giriyor devreye. Pat diye tüm gün okula bırakmak mı? Asla! Yumuşacık geçirin o süreci, yavaş yavaş alışsın ki 2 hafta sonra keşfedecekleri bittiğinde “okula gitmek istemiyorum” kelamlarıyla sağlıklı başa çıkabiliyor olun. Her gün sabah kalktığında anne kucağından ayrılıp okula gideceklerini anladıkları vakit, birçok çocukta gördüğümüz, yaşadığımız bir gerçek bu. Yani 3. gerçeğimiz: yumuşak geçişli oryantasyon devri. Tahminen 1er saatle başlatmak, tahminen 2şer saatle başlatmak, lakin okulla mesken ortasındaki köprüyü kurmak için kâfi vakit tanımak.
Bir sonraki gerçekse: “anneler babalar işe sarfiyat, çocuklar okula gider” cümlesindeki netlik. Lakin akabinde “seni okula göndermek için işe gitmek zorundayım”, “sana oyuncak almak için para kazanmak zorundayım” üzere cümlelerle devam etmeyecek halde… Siz, işe siz istediğiniz için gidiyorsunuz, yavrular da bir vakit sonra istedikleri için okula gitmeye başlayacak, istedikleri için “öğrenmek” yolunda ilerleyecek. Süreci kolaylaştırmak için ” anneler babalar işe sarfiyat, çocuklar okula gider” cümlesindeki netlikten sonra, istedikleri bir oyuncakla okula gitmesini önerebilirsiniz mesela. Ya da okuldan konuta gelirken, şayet kurum müsaade veriyorsa bir oyuncak getirebilir, sonraki gün okula giderken geri getirmek kaydıyla…
Kısaca oryantasyon devri, çocuklar için olduğu kadar, anneler ve babalar için de güçlü geçebiliyor. Bu süreci olabildiğince keyifli ve yıllar sonra gülerek hatırlayacağınız halde geçirebilmeniz için: seçtiğiniz kurumun rehberlik servisiyle öğretmeniyle işbirliği içinde seyahatinize devam etmenizi öneririm. Çocuğunuzu anlamak için sizleri de anlamaya hazır olan devasa bir grup var kurumların gerisinde. En azından ben bu türlü görmek niyetindeyim. El ele, tüm olumlu ve olumsuz hislerle birlikte okul, çocuk, aile bir ortada olursanız: yıllar sonra en hoş anılarınızdan biri olarak kalıyor olacak hafızanızda. 2017 eğitim öğretim yılı, şimdi 2-3 yaş aralığında olan yavrularınız için okul hayatlarına keyifle bir başlangıç sağlasın. Yalnızca anaokulu çocukları için değil, tüm öğrencilere muvaffakiyetler dilerim. Muvaffakiyetleri keyifle, huzurla, bilime, bilmeye duyulan istekle kolkola yürüyen tüm eğitmenlere ve öğrencilere…
Sevgi ve Saygılarımla
