Sorularımı geçiştirdiği oluyor son vakitlerde.
Meğer ona güveniyorum ve yanımda olmasını istiyorum. Mesela dün akşamki stant açılışına gitmese ve ödevimi yapmama yardım etse yeterli olurdu. Öfkelendim lakin belirli etmemeye çalıştım. Onun beni terk etme ihtimalinden korkuyorum. Her vakit kararsız olduğumu söylüyor. Onun fikrini aldığımda dahi karar vermem vakit alıyormuş. Aslında her şey üniversiteyi kazanıp ailemin yanından ayrılmamla başladı. Ailemin olduğu kentte üniversiteye devam etmek istiyordum lakin puanım yetmedi. Mecburen öteki bir kente taşınmak zorunda kaldım. Daha evvelce kararsız olduğum bir vakti hatırlamıyorum. O denli ki annem benim için her şeyi düşünür ve daha ben meseleler karşısında ne yapmam gerektiğini planlamadan gerekeni yapardı. Ödevleri de bir arada yapardık. Kararsızlık diye bir şey yoktu yani. Artık o kadar sıkıntı geliyor ki tek başıma hareket etmek. Kendimi birçok vakit maharetsiz ve yetersiz hissediyorum. Başımdan bunlar geçerken tek isteğim annemin gelip bir mühlet benimle kalması…
Tek başınıza hayatınıza devam etmekten ve yalnız kalmaktan korkuyor, sorumluluklarınıza karşı yetersiz hissediyor, birden fazla vakit almanız gereken kararlar karşısında kararsızlık yaşıyorsanız bu yaşantının sebeplerinden biri “bağımlılık” şeması… Bu şema size yargılarınıza güvenmemeniz gerektiğini söyler. Bu nedenle karar alırken diğerlerine müracaat gereksinimi hissedersiniz. Çocukluk çağının erken periyotlarında gelişen şemalardan biridir. Yaşama uygun ahenk sağlayan yetişkinler olabilmemiz için çocukluğumuzda muhtaçlığımız olan aşikâr noktaların karşılanması halinde olumlu tesirlerin ortaya çıktığını görüyoruz. Yani harika olması gerekmiyor. Bir çocuğun gelişimi için neye gereksinimi vardır sorusunun karşılığında, aslında her insanın karşılanmasına muhtaç olduğu bir kadro kozmik muhtaçlıklar yatıyor. Bir çocuğun öncelikle inançta hissetmeye, özerkliğe, özsaygıya, kendini söz etmeye, gerçekçi hudutlara ve öbürleri ile bağlılık hissetmeye muhtaçlığı vardır. Bunlar karşılanırsa çocuğun psikolojisi sağlıklı ilerler. Şayet eksik kalırsa; karşılanmamış bu gereksinimlerin zedeleyici tesiri ile oluşan erken periyot uyumsuz şemalar hayat uzunluğu gelişirler. Kendimizle ilgili değiştirilmesi güç çekirdek inançlarımızdır. Çocuklukta başlayan ve ömür uzunluğu tekrar eden özyıkıcı kalıplardır. İşte bunlardan biri de “bağımlılık” şeması… Şemalarımızla gayret ederken teslim olur, kaçar ya da çok telafi düzeneklerini kullanırız. Şayet bağımlılık şemanız varsa ve çok telafi sistemini kullanıyorsanız, birilerine bağımlı kalmamak için asla yardım istemeyenlerdensiniz. Başınıza bir şey geldiğinde, yakınlarınızdan gelen yardım taleplerini reddedersiniz. Bağımlı olma derdi taşırsınız. Aslında derinlerde “bağımlılık” şemanız vardır. Şemanın bir öteki açığa çıkma biçimi ise etrafınızdaki şahısları kaybetmemek uğruna her şeyi yapmanızdır. Bu da sizde öfke uyandırır. Öfkeyi açığa vuramamak daha da güç gelir. Sıklıkla kendinizi yetersiz ve maharetsiz hissedebilirsiniz. Bunun nedeni kaçtığınız sorumlulukları yapıp yapamayacağınızı bilmiyor olmanızdır. Tek başınıza üstlenmektense sorumlulukları yerine getirmemeyi tercih edersiniz. Bireyler ortası münasebetleri zorlaştıran “bağımlılık” şemasının oluşum sebepleri nedir? Sorusunun yanıtlarından biri mizaç olabileceği üzere ebeveyniniz sizin özerk olmanızı engellemiş olabilir. Yani sizin isminize karar vermişler ve yerinize birtakım sorumlulukları yerine getirmişlerdir. Ayrıyeten siz vazifelerinizi yerine getirmeye çalışırken, bu gayretinizi eleştirmiş ve küçümsemiş olabilirler. Şemanızla çaba ederken olumlu sonuçlar aldığınız sorumluluklarınızla övünün. Yapmaktan kaçtığınız vazifelerinizi yine planlayın. Kararsızlık yaşadığınız durumları inceleyin. Bunları küçük modüllere bölüp yardım almadan neler yapabileceğinizi değerlendirin. Şayet daima yardım taleplerini reddeden biriyseniz, güvendiğiniz bireylerden yardım istemeye çalışın. Gerektiğinde yardım almanın sizi eksiltmeyip, çoğaltacağını hatırlayın…
