İnsan toplumsal bir varlıktır. İnsanoğlu, varolduğu andan itibaren daima toplu bir halde hareket etmiştir. Konutlarını genelde topluluklarından uzaklaşmadan bir ortada inşa etmişlerdir. Zira topluluklar itimat hissini oluşturur. Bu üzere örnekleri görmek için çok uzağa gitmeye gerek yok evvelce aileler bir ortada yaşarlardı. Tıpkı meskenin içinde büyükbaba, büyükanne, anne, baba ve çocukları bir ortada yaşarlardı. Hayat kuralları insanları kalabalıkla birlikte yaşamaya sevk ediyordu. Artık daha kişiselleşmeye hakikat giden bir dünyadayız. Kişiselleşmek makûs bir şeydir demek hakikat olmaz tabi ki. Yalnızca kişisel manada hayatımızı kurup ömrümüze devam ederken tekrar topluluktan kopmadan toplumsallaşarak hayatımıza devam etmek gerek.
Örneğin; çabucak artık dünyada ki bütün insanların yok olduğunu ve yalnızca sizin kaldığınızı düşünün. Koca kainatta tek başınıza olsaydınız korkmaz mıydınız? Tabi ki korkardınız, herkes korkardı. İşte bu yüzden insan beşere muhtaçlık duyar.
Aynı çatı altında bulunan şahıslar bir ortaya gelmek, kutlama yapmak, toplanmak için özel günler icat etmiş ve makul günlerde, belli ritüeller eşliğinde şenlikler düzenlemişlerdir. Bu çatı ortak aile, ortak devlet, ortak din vb. olabilir.
Peki, toplumsallaşmanın psikolojideki yeri nedir?
Sosyalleşmenin, ruhsal rahatsızlıklar ve bilhassa kanser üzere ruhsal sıhhatin kıymet arz ettiği hastalıklar için tesiri yadsınamayacak kadar fazla. Yapılan araştırmalara baktığımızda da insan yalnızlaştıkça ruhsal sorunlar geliştirmeye yatkın hale geliyor. Bu nedenle hazır önümüzde bayramken sevdiklerinizi ziyaret edebilirsiniz. Ziyaret edemediklerinizi telefonla arayıp sohbet edebilirsiniz. Göreceksiniz ki sizlerde keyifli etmenin vermiş olduğu olumlu hislerle memnun olacaksınız.
Özellikle bir çatışma yaşadığınız ve tahminen de konuşmadığınız bir dostunuz, akrabanız ile irtibat kurarak bayramı daha da manası hale getirebilirsiniz. Unutmayın ki, çözülmemiş çatışmalar bize yüktür. Her ne kadar umursamıyorum desek de aklımızda yer kaplar ve siz tahlili çok kolay olan bir sorunun yükünü, sırtınızda taşımak zorunda değilsiniz. Aslında keyifli olmak zannedildiği üzere sıkıntı bir şey değil. Yalnızca biraz empati, biraz optimizm ve biraz geniş pencereden bakabilmek kâfi. “
