Sınır kişilik bozukluğu olarak da isimlendirilen bu durumda; şahısta süratli his geçişleri, terk edilmeye karşı çok hassaslık ve ani öfkelenmeler görülmektedir.
Bu kişilik yapılanmasında sıklıkla karşılaştığımız bariz özelliklerden biri ani öfke patlamalarıdır. Kısa bir vakitte çabucak hengame çıkarma, telefonla konuşma esnasında karşıya bir anda çok reaksiyon gösterip (kötü ve kırıcı kelamlar sarf edip) yüzüne telefonu kapama, trafikte çok süratli sonlanıp karşıdaki sürücüye yumruk atma üzere. Bu durumun temeldeki nedeni; hayatın erken yıllarındaki saldırganlık dürtüsünün fazla olmasıdır. Bu saldırganlık dürtüsünün nedeni ise doğuştan gelen etkenler yahut erken yaşlarda tecrübelenen travmalar olabilir. Pek çok borderline kişiliğin çocukluk yaşantısında yetersiz ve tutarsız anne tavırları dikkati çekmektedir. Annenin kâfi bakımı sağlamaması çocuğun tutma ve yatıştırılma tecrübelerini eksik yaşamasına ve bu kişilik yapılanmasının oluşmasına neden olmaktadır.
Bu şahıslar hislerinde daima değişkenlik yaşayabildiklerinden uzun vadeli alakalarda zahmet çekmektedirler. Münasebet içinde olduğu şahıslara dair hisleri epeyce değişkenlik göstermektedir (partnerini kıymetsiz ve makûs hissettirdikten kısa bir mühlet sonra hiçbir şey olmamış üzere kahve içmeye davet etmek gibi). Kendilerine, yeteneklerine ve özelliklerine dair hisleri da uç boyutlarda değişkenlik göstermektedir (Bir an hayli başarılı hissederken bir an kendilerini çok başarısız görme). Terk edilmek, bir münasebetin sonlanması bu bireyler için hayli güç, dayanılmazdır ve telaş vericidir. Kaybedilen kişi yerine çabucak yeni birini koyma eğilimi görülebilir. Bu sebeple sağlıklı bağlantı kurmakta ve bağlantıları sürdürmekte zorlanmaktadırlar.
Borderline kişilikte yansıtmalı özdeşim savunma düzeneğinin pek çok sefer kullandığı görülmektedir. Kendilik temsillerini karşıdakine yansıtıp daha sonra bu yansımaya uygun biçimde davranmaya çalışırlar. Örneğin bankacı bir danışanın, saygın bir pozisyonda olmasına karşın, görüşme esnasında kendisini yetersiz, bedelsiz, öbür meslektaşlarına nazaran daha başarısız biri olarak tanımlaması ve karşısındaki şahısların (psikoloğun, arkadaşlarının..) da kendisini bu şeklide (yetersiz, başarısız…) görmesini ve buna nazaran davranmasını beklemesi, bu beklentide ısrarcı olması üzere.
Kaygı bozukluğu ve depresyon bu kişilik bozukluğuna eşlik edebilmekte ve bireyler genellikler bu durum üzerine kliniklere başvurmaktadır. Bireylerdeki bu süratli his geçişleri, terk edilme endişeleri, iş, toplumsal yahut gündelik hayatlarındaki dürtü denetimindeki zorlanma, kimlik çözülmeleri depresyona ve telaş bozukluğuna temel hazırlamaktadır. Terapide başlangıçta ağır depresyon ve dert belirtileri üzerine çalışılıp daha sonra temeldeki asıl sorunun üzerine gidilir. Bireylerin; psikoterapilerden nizamlı iştirakler sonucu fayda sağladıkları ve işlevselliklerinde bariz artış olduğu görülmüştür.
