CHP Genel Lider aday adayı Örsan K. Öymen, CHP İstanbul Vilayet Kongresi’nde; “Bizim ardımızda genel merkez yok, belediye yok, sermaye sınıfı yok, medya-ticaret-siyaset üçgeni yok. Bizim yalnızca niyetlerimiz var, prensiplerimiz var, ideolojimiz var, davamız var, hayallerimiz var. Öteki da hiçbir şeyimiz yok. Benimle yola çıkmak isteyen herkesi burada yolumuza davet ediyorum. Evvel Cumhuriyet Halk Partisi’nde ihtilal sonra Türkiye’de ihtilal diyorum” dedi.
CHP İstanbul Vilayet Kongresi bugün yapılıyor. Cemal Canpolat ve Bahçelievler İlçe Başkanı Özgür Çelik’in il başkanlığı için aday olduğu kongre devam ediyor. Kongrede konuşan CHP Genel Lider aday adayı Örsan K. Öymen, şunları söyledi:
“PARTİMİZİN SIKINTILARINI AÇIK VE SEÇİK BİR BİÇİMDE ORTAYA KOYARAK BURADA TARTIŞMALIYIZ”
“İl kongreleri birebir vakitte partimizle ilgili özeleştirinin yapıldığı, tenkitlerin gündeme getirildiği ortamlardır. İki yılda bir yapılıyor, uzatmayla üç yılda bir yapılıyor. Bizim üç yıl daha bekleme lüksümüz yok. Partimizin sıkıntılarını açık ve seçik bir biçimde ortaya koyarak burada tartışmalıyız. Bugüne kadar ne yazık ki dost acı söyler derler; Cumhuriyet Halk Partisi’nin dostları doğruları ortaya koymalıdır. Algıları bir kenara bırakmalıyız. Mevcut idarenin, mevcut genel liderimiz Kemal Kılıçdaroğlu’nun idaresinde girilen tüm seçimler, 13 yıldaki bütün seçimler ne yazık ki kaybedilmiştir. Birinci olgu bu. 13 yılda 12 seçim kaybedildi, 5 milletvekilliği seçimi, 3 cumhurbaşkanlığı seçimi, 2 referandum, 2 belediye seçimi…
Belediye seçimlerinin birisinde kıymetli, izafî bir muvaffakiyet elde ettik. İstanbul, Ankara, Adana, Antalya ve Mersin’i aldık. Ama biz birazda yenilgiyi alıştırılmış bir ruh hali içindeyiz. 1989 yılında Prof. Dr. Erdal İnönü liderliğinde SHP devrinde CHP açılmadan evvel SHP Türkiye çapında birinci parti olmuştu. Bir öbür sorun; partimiz yüzde 22-26 bandına sıkışmış durumda. Bu mevcut idareye has bir durum değil. Daha evvelki idarede de böyleydi. Ne yazık ki bireyler değişti, sorunlar değişmedi. Özellikle parti içi demokrasi ve partinin prensiplerinden uzaklaşılması konusunda çok önemli sıkıntılar yaşıyoruz.
“MEVCUT İDARE VE BİR EVVELKİ İDARENİN ORTAK ÖZELLİĞİ NEDİR, NE BİZ BİR TÜRLÜ YÜZDE 26’NIN ÜZERİNE ÇIKAMIYORUZ”
1957 yılında İsmet İnönü genel liderken, 1977 yılında Bülent Ecevit genel liderken partimizin oyu yüzde 41’di. 50’lerde, 60’larda, 70’lerde partimizin oyu nadiren yüzde 30’un altına düşmüştü. Bizim şunu düzgün düşünmemiz lazım: Şu andaki mevcut idare ve bir evvelki idarenin ortak özelliği nedir, ne oluyor da biz bir türlü yüzde 26’nın üzerine çıkamıyoruz. İki temel özellik var. Birincisi; oligarşik bir yapı, mahalle, vilayet, ilçe örgütlerine danışılmadan kritik kararları oligarşik bir yapı üstte almakta ve örgütler baypas edilmektedir. Onlara gereğince danışılmamaktadır. Birinci sorun parti içi demokrasi sorunu.
İkinci sorun da; partinin prensiplerinden uzaklaşması, tutarsızlaşması. Bir evvelki idarede bu sorun başlamıştı, mevcut idare de ne yazık ki azami düzeye ulaşmış durumda. Unsurlarınız, tutarsız olduğu vakit konjonktüre nazaran prensip değiştirdiğiniz vakit halka itimat veremiyorsunuz. Başkanların misyonu konjonktüre nazaran siyaset yapmak, şartlara nazaran siyaset yapmak değil; şartları değiştirmektir, konjonktürü değiştirmektir ve bu istikamette çalışmaktır. Yüzde 48 pahalı bir oydur lakin bundan önceki Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde, bir evvelki ve ondan evvelki seçimlerde muhalefet partilerinin gösterdikleri adayların toplam oyu da yüzde 48’di, orada da bir artış yok.
“OLİGARŞİK BİR YAPI KİLİT KARARLARI ALIR HALE GELDİĞİ VAKİT ÇOK ÖNEMLİ LOJİSTİK, STRATEJİK, İDEOLOJİK YANLIŞLAR YAPILIYOR”
Parti içi demokrasi olmadığı vakit oligarşik bir yapı kilit kararları alır hale geldiği vakit çok önemli lojistik, stratejik, ideolojik yanılgılar yapılıyor. Tekrar birebir şeyi yaşadık. Oy oranı yüzde 1’i, 2’yi geçmeyen siyasi partilere seçilebilecekleri yerleden 39 milletvekillinin armağan edilmiş olması temsiliyet unsuruna karşıttır. Halkın egemenliği unsuruna alışılmamıştır. Oy oranlarıyla milletvekili sayısı ortasında bir orantısızlık olduğu vakit bunu sorgulamamız gerekiyor. Artık anayasa değişiklikleri gündeme gelecek, bu milletvekilleri Cumhuriyet Halk Partisi idaresinden farklı bir yol izlerse AKP’nin dikta rejimini pekiştirecek tarafta anayasa değişiklikleri yapılırsa ve bu milletvekilleri bu bahiste AKP’nin dikta rejimiyle işbirliği yaparlarsa bunun sorumlusu kim olacak?
Cumhurbaşkanı adayının belirlenmesi, tekrar bunun ilçe, vilayet örgütlerinde tartışılabiliyor olması gerekirdi. Kimin seçilme mümkünlüğü daha yüksekse, bilimsel araştırmalar üzerinden bu halde bir yol alınması gerekiyordu. Cumhuriyet Halk Partisi ne yazık ki eski sistemde yüzde 20 ile 25 ile parlamenter sistemde başbakan olunabiliyordu, hükümet olunabiliyordu. Ama artık bu 50 artı 1 ucube sistem yüzünden farklı hesapların yapılması gerekiyor. CHP Genel Başkanlığı ile Cumhurbaşkanlığı seçimini iki farklı kategoride pahalandırmak gerekiyor. Elbette Cumhuriyet Halk Partisi Genel Lideri da şayet onun seçilme mümkünlüğü daha yüksekse tercih odur, onun aday gösterilmesi gerekiyor ancak bir oburu ise ona yönelmek gerekiyordu.
“CUMHURİYET HALK PARTİSİ’NİN PRENSİPLERİ MUHAKKAKTIR, ŞAHISLAR KENDİ KENDİNE PRENSİP İCAT EDEMEZ”
Cumhuriyet Halk Partisi’nin ilkeleri bellidir. Parti programında temel unsurlarımız ortaya konmuştur. Bireyler kendi kendine prensip icat edemez. Bir fikir kuruluşu olursunuz ya da akademik bir ortam olur, akademik ortamda her şeyi tartışırız. Lakin bir siyasi partiye üye olduğunuz vakit o siyasi partinin unsurlarına uymakla yükümlüsünüz. Prensipleri de bireyler yapmaz, genel lider unsurları değiştiremez. Kurultay delegeleri, program kurultayında bu prensipleri onaylarlar. Onlar da aşikardır. Cumhuriyetçilik, halkçılık, devletçilik, laiklik, milliyetçilik, devrimcilik, toplumsal demokrasi, demokratik solculuk.
Şöyle bir şey deniliyor, ‘Biz 20’lerin, 30’ların CHP’si değiliz.’ Bu ne demek? Bugün bir karşı ihtilal süreci yaşıyoruz. AKP iktidarı monarşik bir tertip kurmuş, tek kişi idaresi. Bunun aykırısı nedir? Biz buna karşı hangi unsurla uğraş edeceğiz? Cumhuriyetçilik unsuruyla yani halk egemenliği unsuruyla. AKP bu tek adam idaresine bir azınlığı eklemlemiş, imtiyazlı bir azınlık, oligarşik bir sistem kurmuş. Buna karşı hangi unsurla gayret edeceğiz? Halkçılık unsuruyla. AKP, hür piyasacı, özelleştirmeci bir nizam kurmuş. Her şeyi özgür piyasaya havale etmiş buna karşı neyle uğraş edeceğiz? Devletçilik prensibiyle, kamucu ekonomi siyasetleriyle. AKP, teokratik bir nizam kurmuş, din devleti kurmuş kurmaya da devam ediyor. Buna karşı nasıl gayret edeceğiz? Laiklik ilkesiyle. Parti idaresinin en fazla ihmal ettiği unsur. Eğitimin dinselleşmesi, siyasetin dinselleşmesi, devlette kadrolaşmanın dinselleşmesi konusunda tesirli bir muhalefet yapamadık.
“DEVRİMCİLİK, STATÜKOCULUĞUN, MUHAFAZAKARLIĞIN ANTİTEZİ DEVRİMCİLİKLE BİZ BU MUHAFAZAKAR DAYATMAYI AŞABİLİRİZ”
Milliyetçilik asla ırkçılık değildir. Milliyetçilik, ümmetçiliğin anti tezidir. Bu manada laiklik unsurunu tamamlar. Öncelik vatandaş olmaktır. Türkiye Cumhuriyeti etnik kökeni, dini, mezhebi, felsefi görüşü ne olursa olsun Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olmaktır. Öncelikli olan vatandaşlık şuurudur. Onunda temeli, omurgası anayasadır. Bizi Somalili, Sudanlı, Afganistanlıdan ayıran bir şeyin olması lazım, Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlığı. Ne yazık ki milliyetçilik kavramını ‘ırkçılık’ olarak kullanan odaklar var. Lakin Mustafa Kemal Atatürk’ün ve Cumhuriyet Halk Partisi’nin programı milliyetçiliği bu türlü tanımlamıyor. Devrimcilik, statükoculuğun, muhafazakarlığın antitezi devrimcilikle biz bu muhafazakar dayatmayı aşabiliriz. Toplumsal demokrasi, demokratik solculuk; ekonomik ve toplumsal adaleti amaçlar, karma ekonomik modeli gayeler. Bu manasıyla halkçılık ve devletçilik prensiplerini tamamlar.
Altı ok ile toplumsal demokrasi ortasına bir zıtlık yaratmak bu partinin bölünmesine, parçalanmasına yol açar. Emperyalizm bunu istiyor. Cumhuriyet Halk Partisi’ni bir tarafta ‘sosyal demokratım’ diyenler, bir tarafta altı oku savunanlar. Bunları bir bütün olarak savunmalıyız. Birleşip bütünleşmek istiyorsak, partinin bölünmesini önlemek istiyorsak bunların parti programında ortaya konan sentezini özümsememiz gerekiyor. Kendi kendimize prensip icat edemeyiz. 1921 anayasasının övüldüğü bir ‘kapsayıcı anayasa’ dendi altılı masanın metinlerinde. Türkiye Cumhuriyeti’nin en özgürlükçü anayasası olan 1961 anayasasına ‘vesayetçi anayasa’ dendi. Cumhuriyet Halk Partisi bu türlü bir şeyin altına nasıl imza atar?
“PARTİ İÇİ EĞİTİM OLMADAN PARTİ İÇİ DEMOKRASİ OLMAZ”
Cumhurbaşkanı ‘nas’ diyor ona nazaran iktisat siyaseti belirliyor, faizleri indiriyor. Biz genel liderimizin ya da yöneticilerimizin şunu demesi gerekiyor: ‘Burası demokratik, laik, toplumsal bir hukuk devleti, burada anayasalar, yasalar var.’ Bu söyleneceğine ‘din kitapları, ayetler üzerinden iktisat siyaseti belirlenmez’ diyeceğimize ‘madem nas var faizi daha fazla indir’ deme noktasına geldik. Anayasanın 24’üncü unsuru neyi söyler: ‘Türkiye Cumhuriyeti’nin ekonomik, siyasi, türel, toplumsal yapısını kısmen bile din kurallarına dayandıramazsınız.’ Biz ne vakit anayasanın 24’üncü hususunu ön plana çıkartarak laiklik unsurunu savunduk? Biz altı oku bertaraf edersek karşı ihtilale şuurlu ya da bilinçsiz hizmet etmiş oluruz.
Parti içi eğitim olmadan parti içi demokrasi olmaz. İlçelerimiz konusunda üyelerimizin mutlaka parti içi eğitim sürecinden geçmesi gerekiyor. Sağlıklı bir üye yapılanmasında yüzde 5 genel kontenjan hariç milletvekilleri adaylarının ve adayların ön seçimle belirlenmesi gerekiyor. Partinin organlarının çalıştırılması gerekiyor. Birden fazla adaya kongrelerde, kurultayda imza verilebiliyor olması gerekiyor. Seçimlerin herkesin aday olabildiği çarşaf listeyle yapılmasının kolaylaştırılması, blok listeyle seçime gidilmesinin zorlaştırılması gerekiyor. Mahalle kongrelerinin demokratik bir biçimde tüm üyelerin oy kullanabildiği tek yer. Bunların demokratikleştirilmesi gerekiyor. İki genel seçim üst üste kaybeden bir genel liderin bir daha genel lider olmaması gerekiyor. Bunun tüzükle düzenlenmesi gerekiyor.
“PARTİ İÇİ DEMOKRASİYİ TESİS EDECEĞİZ, PARTİNİN PRENSİPLERİNE DÖNMESİNİ SAĞLAYACAĞIZ”
Parti içi demokrasiyi tesis edeceğiz, partinin unsurlarına dönmesini sağlayacağız, partinin özüne dönmesini sağlayacağız ve Türkiye’nin meselelerine bu unsurlar doğrultusunda tahlil teklifleri bulacağız. Önümüzde belediye seçimi var. Bir araştırılma yaptırılsın, bilimsel, 60 vilayette 10 bin 15 bin bireyle. ‘Sayın Kemal Kılıçdaroğlu genel lider olarak misyonuna devam ederse, önümüzdeki belediye seçimlerinde Cumhuriyet Halk Partisi’nin belediye lider adaylarına oy verecek misiniz?’ Tek soru. Yanıtı ne ise bulunsun ona nazaran bir strateji belirlensin. Hatta bu öbür adaylar için de sorulsun. Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde olduğu üzere güzelimize gidecek ya da bizim gönlümüzü beğenilen tutacak anket sonuçlarından bahsetmiyorum. Gerçeklerden kelam ediyorum.
Medya kamuya hizmet vermekle hükümlüdür. Şayet Cumhuriyet Halk Partisi’nin genel başkanlığına aday olanlar varsa bunlara eşit bir biçimde yer vermek zorundasınız. Biz AKP’nin yandaş medyası diye eleştiriyoruz, pekala kendimiz ne yarattık? Medya siyasi partilerin idareleriyle bu kadar içli dışlı olabilir mi? Bu türlü bir model hangi demokrasi de var? Yasama, yürütme, yargı ortasında güçler ayrılığı diyoruz, medya ile siyasi partilerin ortasında güçler ayrılığı olmadan kamuyu nasıl bilgilendireceğiz? Cumhuriyet Halk Partisi yalnızca bu kongre salonlarından ibaret değil. Cumhuriyet Halk Partisi tıpkı vakitte, seçmeniyle, tabanıyla, tüm üyeleriyle var olan bir yapı. Bu salonlar çok kıymetli ancak salon dışındakilerin de sesini kulak verilmesi gerekiyor. Vatandaşla, CHP seçmeniyle, CHP üyeleriyle inatlaşamazsınız. Bu belediye seçimlerinde tabanımızı konsolide etmemiz gerekiyor.
“ÖNCE CUMHURİYET HALK PARTİSİ’NDE İHTİLAL SONRA TÜRKİYE’DE İHTİLAL DİYORUM”
Bizim ardımızda genel merkez yok, belediye yok, sermaye sınıfı yok, medya-ticaret-siyaset üçgeni yok. Bizim yalnızca kanılarımız var, unsurlarımız var, ideolojimiz var, davamız var, hayallerimiz var. Diğer da hiçbir şeyimiz yok. Benimle yola çıkmak isteyen herkesi burada yolumuza davet ediyorum. Evvel Cumhuriyet Halk Partisi’nde ihtilal sonra Türkiye’de ihtilal diyorum.”
