Tırnak yeme, çocuklarda çok sık rastladığımız bir davranıştır. Davranışsal olarak başlayıp alışkanlığa dönüşmektedir. Çocuklar hayatları boyunca birçok serüven yaşamaktadırlar. Bir yaştan öteki yaşa geçmek bile çocuklarda dert yaratabilir. Çocukluk periyodunda birçok değişim yaşanır. Ve çocuklar bu değişimlere ayak uydurmaya çalışır bu durum da yeniden korkuya sebep olur. Oluşan bu değişimlere ayak uydurmaya çalışırken her çocuk farklı reaksiyonlar gösterebilir. Tırnak yemek de bu sebeplerden biridir. Okul öncesi devirde daha sık karşımıza çıkar ve yetişkinlik periyoduna kadar uzanabilir. Çocuğunuz bir şeye odaklanıp tırnaklarını yiyorsa kaygılanmayın ve müdahale etmeyin. Çocuğunuz bu davranışıyla birtakım şeylerle baş etmeye çalışıyor olabilir. Çocuğunuzun baş etme marifetlerini geliştirmesi son derece olağandır ve gereklidir.
Genellikle sorunlu ruhsal bir hal ile tırnak yeme davranışı başlıyor. Sebepleri merak, ıstırap, gerilim, korku, alışkanlık ya da taklit olabilir. Aslında tırnak yemenin tek bir sebebi yoktur.
Evde tartışma olayları, kardeşleri ile ortasında yaşanan bir sorun, geçiş periyodu, yeni bir kardeş gelmesi üzere birçok neden söylenebilir. Toplumsal zorlayıcı faktörler bu davranışı tetikleyebiliyor.
Bu davranışın alışkanlık olmaması için ebeveynler neler yapabilir?
İkaz etmemek, uyarmamak çok kıymetlidir. Neyazık ki günümüzde bunu yapabilen çok ender ebeveynler vardır. Bizler onları ısrarla uyardıkça aslında davranışlarını bilinçdışında pekişirmiş oluyoruz. ’yapma, elini ağzından çek, tırnağını yeme’ üzere cümleleri ısrarla kullandığımızda davranış artık şuurlu olarak pekiştiriliyor.
Ödül ve ceza tekniği davranışta kalıcı bir değişiklik yaratmaz.
Farklı alternatifler üretin. ‘Elini ağzından çek’ yerine bana bir bardak su getirir misin? Işığı kapatabilir misin? O anlarda yanınıza çağırıp sorumluluklar verebilirsiniz.
