Kendisini mutsuz hisseden insanlardan ‘depresyona girdim’ cümlesini çok duyarız. Mutsuzluk depresyonun temel semptomudur fakat depresyon tanısı koymak için kâfi değildir. Depresyonda olan kişi kendisini mutsuz hisseder, bunun yanında hiçbir şey yapmak istemez. Rastgele bir şey yapacak gücü de motivasyonu da yoktur. Yapmak zorunda olduğu şeyleri ya yapamaz ya da çok zorlanarak ve daha uzun müddette yapar. Tüm gün yatarak vakit geçirmek ister. Hastalar ‘kolumu kaldıracak gücüm yok’ diye tabir ederler bu durumu. Evvelden severek yaptığı etkinliklerden keyif almaz. Geleceğe karşı umutsuzdur. Hiç bir şeyin uygun olmayacağını hatta daha makus olacağını düşünür. Bazen ümitsizlik o kadar güçlüdür ki intihar kanılarına neden olur. Uyku ve iştah bozuklukları olur. İştah azalması yahut artması görülür. Tıpkı biçimde uykusuzluk yahut fazla ahenge olur.
Gün içinde herkes vakit zaman bu formda hissedebilir. Canımızı sıkan bir şey duyduğumuzda, makûs bir gün geçirdiğimizde depresif hissedebiliriz. Lakin depreyon olduğunu söyleyebilmemiz için en az 2 hafta mühletle günün büyük bir kısmında bu türlü hissedilmesi gerekir. Tıpkı vakitte fonksiyonellik bozulmalıdır. Yani kişinin toplumsal, mesleksel ya da ailesel misyonlarını yerine getiremez hale gelmesi gerekir.
Depresyon psikiyatrik hastalıklar içinde hayat uzunluğu görülme mümkünlüğü en yüksek olan hastalıktır (ortalama %17). Bayanlarda erkeklerden 2 kat daha sık görülür. Bu durum bayanlardaki hormonal değişikliklere bağlanmıştır. Ergenlik, gebelik, doğum, menstürasyon öncesi devir üzere hormonal değişikliklerin olduğu devirlerde depresif yakınmları daha sık görürüz.
Depresyon kronikleşme ve tekrarlama eğilimde olan bir hastalıktır. Tedavi edilmeyen olgular 1 yıl içerisinde düzelme eğilimindedir. Lakin birinci ataktan sonra tekrar hastalanma oranı %50’dir. Her atak gelecek olan atağın habercisidir. Hastalık ilerledikçe daha sık ve uzun ataklar geçirilir. Tedavi alanlarda düzgünleşme ortalama 3 ayda olmaktadır. Depresyon düzeldikten sonra ilaç kullanımı psikiyatri tabibinin önerdiği kadar kullanılmalıdır. Bu gelecek olan ataklara karşı hastayı korumaktadır.
