Herkes üzere bizde gündelik hayatımızda bazen çok keyifli, sevinçli olabildiğimiz üzere bazen de kendimizi mutsuz, depresif hissettiğimiz vakitler vardır kısa periyodik bu moral bozulmaları depresyon olarak isimlendirilemez lakin bu karamsar, çökkün, keyif aldığınız şeylere ilgisiz ruh hali en az 2 haftadır devam ediyorsa depresyondasınız demektir.
Depresyon, sebepsiz yere kendi kendine de ortaya çıkabilir ya da bir problemimiz depresyonun meydana gelmesine direkt olarak tesir yapıyor olabilir depresyonunuzun ortaya çıkması için rastgele bir sorun olmasına gerek olmayabilir.
Major depresif epizodun DSM’ye nazaran belirtiler;
– Üzgün, çökkün duygudurum, günün büyük kısmında ve çabucak hemen her gün
– Her günkü faaliyetlerde ilgi ve hoşnutluk kaybı.
– Uyumada zahmetler (insomnia); başlangıçta uykuya dalamama, gece uyanıp bir daha uyuyamama ve sabah çok erken uyanma ya da kimi hastalarda vaktin birçoklarını uyuyarak geçirme isteği.
– Faaliyet seviyesinde değişiklik, ya letarjik olma (psikomotor yavaşlama) ya da ajite olma.
– İştah azalması ve kilo kaybı, ya da iştah ve kilo artışı. Güç kaybı ve çok yorgunluk.
– Olumsuz benlik kavramı, kendini yerme ve itham etme, değersizlik ve suçluluk hisleri.
– Fikirde yavaşlama ve kararsızlık üzere dikkati toplamada zahmetten yakınma ya da nitekim zahmet çekme.
– Yinelenen vefat ve intihar fikirleri.
Başka bir tanımlamaya nazaran ise belirtiler;
PASİF OLMA: Olunandan sessiz ve hayli pasif gözükme. Ancak bu pasiflik kalıcı hale geldikçe etkilenen kişi bu yeni pasif ruh halini kabullenip, güç kaybetmeye başlar ve sıradan işlerin yapılması bile zorlaşır.
İLGİSİZLİK: Kişi daha az faal hale geldiği üzere yaşama olan ilgisi de azalmaya baslar. Değersizlik tesiri dayanılamayacak kadar acı vermeye başladığında, bunu hafifletmek için zaten bir uyuşma oluşabilir.
KÖTÜYE ODAKLANMA: Kimi beşerler tabiatları gereği karamsar özellik gösterirken, güç kaidelerde bu tip bireyler bu durumda daha fazla karamsarlık özelliği sergilemektedirler. Kişi aksiliğe odaklanmaya meyil özelliği gösterir.
KENDİNİ KIYMETSİZ GÖRME: “Hiçbir şeye yeteneğim yok”, “İyi giden bir şey yok”, “En ufak bir umut olmadığını biliyorum” üzere kelamlara odaklanarak kendi potansiyelinin farkına varamamak.
GERİ ÇEKİLME: Bu durumda, depresyona giren bireyler öteki beşerlerle irtibatını kısıtlamaya gitmektedirler. Toplumun bir modülü olmaktan kaçınırlar.
KENDİNE ODAKLANMA: Başka insanlara karşı duvar örerek, içine kapanıklık göstermeye baslar.
MUTLU İNSANLARDAN UZAK DURMA
KİŞİLİĞİN VE ALIŞKANLIĞIN DEĞİŞMESI: Kişi olağan vaktinde sevinçli ve cana yakın iken, bu süreçte artık umursamaz bir insan olmaya baslar.
BİTKİNLİK: Kişi de bir bitkinlik, tükenmişlik hali kelam hususudur. Yeni güne uyanmak mutsuz eder. Gece uykulara dalmakta zorluk çeker, az uyur.
“Maskeli de Olabilir”
Duygulanım gösterimleri bariz olmayan, bedensel belirtilerin daha ön planda olduğu depresyon çeşidi. Hastalar, badirelerini vücutlarıyla tabir edebilirler. Hatta yüzlerine savunma emelini güden bir gülümseme maskesi takabilirler. Daima bedenlerinin çeşitli yerlerindeki ağrı ve sızılardan yakınırlar. Ağrı ve sızılarının onları felakete götüreceğine inanabilirler. Ayrıyeten iştah ve kilo kaybı, yorgunluk, düşük güç de ortaya çıkar.
