EMİNE BULUT İÇİN…
ÖG: Londra’da devam eden bu yarışlar nedir, biraz anlatır mısın?
SB: Paralimpik yüzmede olimpiyatlardan sonra en kıymetli yarış bu; Dünya Şampiyonası… 81 ülke, 651 atleti ile katılıyor. İngiltere’de ve dünyada canlı yayınlanıyor. Bizim alanımızın en büyük yarışı. Hem branşım hem de ferdî olarak benim için çok çok kıymetli.
ÖG: Türkiye’de ise pek kimsenin haberi olmadı…
SB: Her yarışımızda olduğu gibi… Hiçbir kanal ya da gazeteci bizimle olmadı maalesef. Türkiye’de tüm branşların her saniyesi canlı yayın yapılırken bizim Londra’ya dünyanın en büyük yarışına gittiğimizden kimsenin haberi bile yok. Çok üzülüyorum buna. Bizim başka atletlerden neyimiz eksik, uzuvlarımız mı? Hayatımın en değerli yarışı bu.
ÖG: İçime oturdu bu söylediklerin, sizin fakat fazlanız var Sümeyye… Ve sen esasen sayısız madalya getirdin şu ana kadar…
SB: Evet lakin 14 Eylül günü 50 metre sırtüstünde birincilik madalyasını alırsam yüzmede cumhuriyet tarihimizin birinci bayan dünya şampiyonu olacağım. Ve ben şayet başarırsam, bu madalyayı başta Emine Bulut olmak üzere tüm düzgün bayanlar ismine almak istiyorum!
ÖG:
SB:
16 yaşındaki Milli yüzücümüz Sümeyye Boyacı 14 Eylül’de Londra’da yüzecek. Boyacı, “En büyük gayem bir evvelki derecem, en büyük rakibim de bir evvelki ben” dedi.
ÇOK ÇALIŞTIM HEYECANLIYIM
ÖG: Nasıl hazırlandın?
SB: Tüm yıl boyunca idmanlarımı sistemli bir halde yaptım. Sponsorumun ve federasyonumuzun beni gönderdiği yarışlar sayesinde kendimi geliştirdim ve rakiplerimi gözlemledim. Son 2 ay ise konutuma bayram dışında inan hiç gitmedim. Yaz tatilim büsbütün Ankara’da Olimpiyat Hazırlık Merkezi’nde geçti. Alışılmış ki çok heyecanlıyım, zira çok çalıştım yalnızca ben değil tüm takımım çok çalıştı… Antrenörüm, fizyoterapistimiz ve en kıymetlisi başta annemle babam olmak üzere tüm ailem, bir de minik kardeşim… Hiçbir muvaffakiyet tek kişilik değildir…
ÖG: Çok küçük bütçelerle dayanılmaz işler yapıyorsun… Aslında nasıl bir dayanağa gereksinimin var?
SB: Yarışlara gitmek için çok büyük bütçeler gerekiyor bildiğiniz üzere. Ve yarışlara hazırlık kampları için de birebir formda. Mesela 2020 Tokyo Olimpiyatları hazırlığında Tokyo’da kamp yapmamız lazım; bedenimizi alıştırmak için lakin bütçeler yetersiz. O nedenle Tokyo’yla ikliminin benzemediği diğer bir Japonya kentinde ve çok daha az gün yapacağız. Ancak beni en çok üzen ise şöyle şeyler; Türkiye’de Avrupa’nın en güzel spor merkezi bulunuyor, ancak biz sponsor bulamıyoruz yeterince… Federasyonun bütçeleri aslında kısıtlı. Meğer, benim rakiplerim ve mesela Almanya Paralimpik Grubu, günlerce Tokyo’da kamp yapacak.
LÜTFEN GELSİNLER
ÖG: Dilerim bu röportaj ve muvaffakiyetlerin sana aradığın dayanakları getirir… Ve Tokyo’ya da rakiplerinle eşit koşullarda gidersin…
SB: Futbola gösterilen ilgi yavaş yavaş öbür diğer branşlara da gösterilmeye başlandı. Bizim yarışlarımız Türkiye’de televizyon kanallarında yayınlanmadığı için birçok kişi dilekçe yazıp reaksiyon göstermiş, bir sürü ileti geldi. Bu cins şeyler arz talep sorunu, ne kadar gün yüzüne çıkartırsak bu türlü şeyleri o kadar medyada yer alır ve kıymet görür. Bu açıdan sana özel olarak teşekkür ediyorum.
ÖG: Londra’daki yarışlarda senin de yüzeceğin finalin biletleri tükenmiş… Oradaki Türkler bilet bulamıyormuş…
SB: Lütfen gelsinler! Biz onları grupla içeri sokmaya çalışırız…
HAYALİ OLAN HERKESE…
ÖG: Türk halkına iletinin var mı?
SB:
