Son yılların sık rastlanılan sorunlarından birisi de yuva ve mesken arkadaşlığı kavramlarının birbirlerinin yerine kullanılmasıdır. Bu Türkçenin bir yanlış kullanımı değil bunlar yaşadığımız hayatı farklı görüyor olmamızdan kaynaklanan yanlışlardır.
İlk olarak yuva ve konut arkadaşlığı nedir desek ?
Yuva eşlerin ve çocukların içinde huzur bulduğu başka kalındığı takdirde hasret çekildiği , okul ve ya iş çıkışlarında süratli bir formda varılmak istenen temeli hürmet, sevgi ve inanca dayanan ahenk içinde yaşanan bir sistemdir. Mesken arkadaşlığı ise ; bireylerin birbirini anlamadığı , tıpkı lisanı konuşamadığı , paylaşımın olmadığı karşılıklı doyum ve menfaatler üzerine kurulmuş bir sistemdir.
Öyleyse artık bir düşünelim evliliklerimizi hakikaten evliliğimiz bir yuva mı yoksa mesken arkadaşlığı mıdır ?
Birçok kişinin hocam evliliklerimizi aslında yuva sanıyormuşuz fakat konut arkadaşlığı yaşıyormuşuz dediğinizi duyar üzereyim. Evet siz ve sizin üzere milyonlarca kişi eşleriyle yalnızca konut arkadaşlığı yaşıyor .
Evliliklerimizin yuva olarak değil de mesken arkadaşlığı olmasının nedenlerine baktığımız da birinci baştan yani eşimizi seçerken yanlışlar yaptığımız göze çarpıyor. Bir bakıyoruz ki danışmanlık sürecinde hanımefendi yada beyefendi kendilerinde olmayan yada taşıyamayacakları özelliklere sahip bireyleri vaktinde eş olarak seçmişler. Çabucak aklımıza berbat özellikler gelmesin bayan ilkokul mezunudur fakat üniversite mezunu eş isteyip evlenmiştir, çiftlerden biri romantik olmadığı halde romantik bir şahısla evlenmiştir yada sorumluluk sahibi değildir eşlerden biri prensipli sorumluluk sahibi bir bireyle evlenmiştir yahut dış görünümüne ehemmiyet vermeyen bir kişidir pek bakımlı bir eşle evlenmiştir bunun üzere binlerce çift insan eşini seçerken birinci yapması gereken kendini tanıması ve daha sonra bir erkekte yahut bayandan neler beklediğini tanımalı ve son olarak da ben bu kişiyi taşıyabilir miyim diye sorgulamalıdır.
Evliliklerin olmazsa olmazı istikrar ve ahenktir.
Mesken arkadaşlığının nedenlerinden bir oburu de beklentilerdir. Çiftler son yıllarda medyanın da tesiriyle bir aşk ideolojisine kapılmış evliliklerinden maximum seviyede bir beklenti içine girmişlerdir. Beklenti seviyesi yüksek olduğundan ötürü da eşlerinin memnunluk için attıkları küçük adımları göremez olmuşlardır. İnsan tabiatı gereği atmış olduğu küçük adımlar takdir edilmedikçe adımları atmaya devam etmeyecek ve ya bir öbür ihtimal o adımları takdir gördüğü öteki bireylere atmaya başlayacaktır. Evliliklerimizden beklentimizi azalttığımız vakit mutlulukta beraberinde gelecektir.
Çiftler neden yuva olmayı beceremiyor zira çiftler birbirinin lisanını anlamıyor birebir konutun için adeta erkek Fransızca bayan Almanca konuşuyor. Birbirlerini anlamıyorlar kaygılarını , düşüncelerini, memnunluklarını lisana getiremiyorlar. İnsanın temel gereksinimlerine baktığımızda ise anlaşılmak göze çarpmaktadır. Eşlerinizin gereksinimi olan şey birebir fikirde olmanız tıpkı kararları almanız değil onu anladığınızı hissettirmeniz ve onun kararına hürmet duyarak reddetmenizdir. Sizler bir elmanın iki yarısı değilsiniz sizler farklısınız giysiniz, kuşamınız, aile yapılarınız ve her şeyden evvel cinsiyetleriniz farklı bu yüzden tıpkı lisanı konuşamamanız olağandır. Lakin birbirinizin lisanını öğrenmeli ve birbirinizi anladığınızı hissettirmelisiniz.
Son olarak ise görüyoruz ki evlilikler menfaatler üzerine kuruluyor. Her şey en baştan isteniyor. Uygun bir iş, hoş bir mesken , lüx bir otomobil, kusursuz bir düğün ailelerinde takviyesi ile birçoğu çiftlere daha evlenirken sunuluyor. Bu nedenle çiftler de iki durum karşımıza çıkıyor.
Birincisi birçok şeyi elde eden çiftlerin tek bir yumruk olarak gayret ederek kazanarak elde etmeleri gereken bir emel oluşmuyor ve evlilik ferdî olarak çiftlere heyecan vermiyor ikincisi ise çiftler elde etmeleri gereken şeyleri kolay elde ettikleri için sabretmeyi öğrenemiyorlar.
Birbirlerine karşı isteklerinde sabırsız davranıyorlar ve eş olduklarını unutarak tıp kı bir konut arkadaşı üzere meskenin kurallarına uymaları için baskı yapıyorlar. Birbirlerini asıl muhtaçlıkları olan sevgi, hürmet , itimat noktalarında beslemek yerine muhakkak misyonları yerine getirip bağları ismine her şeyi yaptıklarını düşünüyorlar.
Erkeğin bütün gün çalışması , lüx bir hayat sağlaması ,eşini çocuklarını kimseye muhtaç ettirmemesi
Kadının ise ; konut işlerini kusursuz yapması lezzetli yemekler hazırlaması, çocukların öz bakımıyla ilgilenmesi üzere vazifelerin yerine gelmesini yuva olmak ismine kâfi olacağı düşünülmektedir. Bu sebeple ise bayan yahut erkek sevgi ve itimat noktasında beslenemedikleri için öteki bireylere yönelmeye başlamaktadırlar.
Bu biçimde ki ömür biçiminde meydana gelen aldatmalarda yıkılan biten yuva değil maalesef ki konut arkadaşlığıdır.
