İnsan varolmak için, “ben” diyebilmek için sona muhtaçlık duyar. Tabiattaki canlılar, devletler, bireyler sonlar için savaşır hatta yok olurlar. Hudut yoksa kaos, belirsizlik ve gerginlik yaşanır. Hudut var fakat net değilse çatışma potansiyeli de vardır.
Evlilik ya da yakın alakalar sonlar konusunda çok özel bir pozisyona sahiptir. Şöyleki; “biz içinde ben olamazsan”, yani daima biz ya da daima ben dersen evlilikte eza kaçınılmazdır. Kişi hem kendini tabir etmek özgür birey-tek başınalık kutbunu yaşatmak ister, hemde ilişkin, inançta, sadık kutbunu yaşatmak ister. Kıskançlık bir açıdan ilgi sevgi ifadesiyken başka taraftan hudut ihlali üzere algılanabilir. Bir kutup abartıldığında başka kutup sorun çıkarmaya başlar. Örneğin bireylerin hobilerinin arkadaşlarıyla vakit geçirmesinin hududu nedir? Her an her şeyi birlikte yapmanın bedeli külfet ve monotonluk olabilirmi?
Kadın ve erkeğin hudutları hukuken, dini olarak, üstbeyinde ve alt beyinde daima farklı çizilmiştir. Bu farklılıkları göz önüne aldığınızda hudutları tam ortadan ikiye bölüp eşitlemek pratikte ne kadar işe fayda? Bu bahiste cinsiyet farklılıklarının farkedilmesi ve sonun uzlaşmada ve uzlaşma kültüründe çizilmesi uygun görünmektedir.
Çoğu bayana nazaran erkek onu şartsız sahiplenmelidir, ancak diğer taraftan bu sahiplenmenin sonunu erkek çizerken tekraren ikazlar almaktadır ve ikazlar çoğunlukla tutarsızlıklar içermektedir. Zira bayanın içinde model aldığı hudutlar alt beyinde kayıtlı- genelde 30-40 yıl öncesinin ana-baba hudutları ve binlerce yıllık kollektif hudutlardır. Üst beyin bayan ve erkeğin eşit olduğunu söylerken, birinci maddi krizde alt beyin erkeği meskeni geçindiremediği için yargılamaya başlar. Ortada çıkar varsa kişi işine geldiği vakit alt beyni işine geldiğinde üstbeyni kullanabilir.
Erkek içinde tıpkı durum kelam mevzusudur, şayet birine sahiplenmek istediğinde reaksiyon alırsa, ya da eşinden daha az para kazanırsa, alt beyin kendini tehdit altında hisseder, alt beyefendisine nazaran bir erkek konutun geçimini sağlar ya da konuta “av” getirir bunu yapamadığında zahmete girer, üst beyin ise “kadın erkek eşit” der. Fakat yaşanılan eziklik ve güçsüzlük gerginliğe ve öfkeye neden olur. Bayan üst beyni gerginliği ve öfkesinden ötürü eşini yargılarken, bayanın alt beyni güçsüz erkeğe reaksiyon verip gerginleşir ve iki gergin insan zorlanmaya başlar.
Hukuk da bu bahiste zorlanmaktadır; Bir taraftan bayan erkek eşitliğine vurgu yapılmakta hatta pratikte bayanların “kollektif savunmasızlığı” nedeniyle boşanma, şiddet nafaka vs konusunda müspet ayrımcılık yapılmaya çalışılmakta fakat bunu farkeden bir çok bayan bu durumu kullanmakta ve bir çok erkek hukuksal çatışma durumlarında mağdur pozisyona düşmektedir. Bu mevzuda benim ferdî görüşüm; bayana olumlu ayrımcılık desteklenmeli lakin bu durumun suistimali itinayla engellenmelidir.
Yukarıdaki örnekler çoğaltılabilir ya da tartışılabilir. Belliki özel pozisyonu nedeniyle evliliklerdeki hudut ihlalleri sonsuza kadar sürecektir, fakat bu mevzuda âlâ niyetle kutuplaşma olmadan bu bahislere gerekli toplumsal ve devlet dayanağı sağlanmalı, uzman görüşleri dikkate alınmalıdır. Hudutlar ve cinsiyet farklılıkları konusunda eğitim ve irtibat en az hukukî dayanak kadar kıymetli görünmektedir. Aksi taktirde evlilikler bir müddet sonra herkesin mutabakatlar imzalayarak gerçekleştireceği, inanç ve romantizmden uzak yaşanmaya başlanacaktır.
