Kudüs’te 1880 yılında keşfedilen ve bugün İstanbul Arkeoloji Müzeleri’nde korunan Siloam Yazıtı, hem arkeoloji hem de kutsal kitaplar açısından büyük paha taşıyor.
Hakkında iade tartışmaları süren bu tarihi eser, MİT’in özel müdafaası altında bulunuyor.
Netanyahu, Osmanlı periyodunda Doğu Kudüs’te bulunarak İstanbul Arkeoloji Müzesi’ne getirilen Silvan Yazıtı’nı Türkiye’den istediğini, ancak Cumhurbaşkanı Erdoğan ve seçmen tabanı nedeniyle yazıtı alamadığını argüman etti.
İsrail basınında çıkan haberlere nazaran, Tel Aviv idaresi bu yazıtı daha evvel de birçok defa Türkiye’den istemiş lakin her seferinde ret karşılığı almıştı.
Peki, Siloam Yazıtı’nın özelliği nedir, üzerinde ne yazıyor? İşte, Siloam Yazıtı hakkında ayrıntılar…
SİLOAM YAZITI NEDİR
Siloam Yazıtı, Kudüs’teki Siloam Tüneli’nin (Hezekiya Tüneli) duvarında bulunmuş eski İbrani alfabesiyle yazılmış bir kitabe.
M.Ö. 8. yüzyıla, Yahuda Krallığı Hükümdarı Hezekiya periyoduna (yaklaşık M.Ö. 701) tarihlendiriliyor.
1880 yılında Kudüs’te bir çocuk tarafından tesadüfen keşfedildi.
Kitabe şu anda İstanbul Arkeoloji Müzeleri’nde sergileniyor.
SİLOAM YAZITI’NDA NE YAZIYOR
Yazıtta, Kudüs’e su getirmek için açılan tünel hafriyatının nasıl yapıldığı anlatılıyor.
Özellikle, tüneli kazmak için iki kümenin farklı istikametlerden ilerleyip sonunda ortada buluştukları belirtiliyor.
Bu, o devir mühendisliğinin ve su sistemlerinin ne kadar gelişmiş olduğunu gösteren değerli bir doküman.
İADE TARTIŞMALARI
Yazıt, Osmanlı periyodunda Kudüs’ten çıkarılıp İstanbul’a getirilmiş.
Bugün İstanbul Arkeoloji Müzeleri’nde, devletin ve MİT’in özel müdafaası altında sergileniyor.
İsrail, yazıtı “ulusal miras” olarak görüyor ve yıllardır Türkiye’den iadesini talep ediyor.
Kudüs’te keşfedildiği için “ait olduğu topraklara dönmesi gerektiğini” savunuyor.
Türkiye, yapıtın yasal yollarla kendi topraklarına getirildiğini savunuyor ve iade talebine olumlu bakmıyor.
Yahudi tarihiyle direkt kontaklı olduğu için İsrail açısından kimlik ve tarihi meşruiyet problemi olarak görülüyor.
Türkiye içinse “Osmanlı mirası” ve “uluslararası müzecilik ilkeleri” gereği elinde tutulması gereken bir eser niteliğinde.
