Buzdolabının kapağını açıyorsunuz, aslında neyi alacağınızı evvelden biliyorsunuz lakin tam kapıyı açtığınız sırada ne aacağınızı unutuveriyorsunuz. Çabucak hepimizin başına gelmiştir. Bir cins unutkanlık denilebilir; örnekler çoğaltılabilir. Psikologlar bu duruma “Kapı Sendromu” ismini veriyor.
Ancak bu durum, insan zihninin nasıl organize olduğuna ait değerli ipuçlarını veriyor.
Sözgelimi deneyimli şoförler vitesi düşünmeden kullanır daha çok trafiğin durumuna odaklanır. Ya da tıpkı şoförün, kritik bir viraja geldiğinde konuşmaya orta vermesi üzere. İşte “Kapı Sendromu”, dikkatimizin bu seviyeler ortasında gidip geldiği sırada meydana gelir ve hafızamıza olan inancı yansıtıverir.
Anahtarlarınızı almak için odaya girdiğinizi ve odaya girdiğiniz anda oraya anahtarınızı almak için girdiğinizi unuttuğunuzu düşünün. Ruhsal olarak gerçekleşen aslında şöyledir.
Plan stratejinin bir kısmını gerçekleştirmek için yapılan aksiyon büsbütün unutulmuş, fakat büyük olasılıkla bu plan, “Evden çıkmak” üzere daha büyük bir planın bir kesimi olmuştur. Bu karmaşık yapıyı gerçekleştirirken her hangi bir anda, aklınıza “anahtarlar” gelmiştir.
İşte “Kapı Sendromu” hem fizikî hem de zihinsel etrafımızı değiştirdiğimizde gelişir. Daha da hülasa farklı şeyler düşünürken, farklı bir odaya gireriz ve unuturuz… Bu aslında, planlarımızla karmaşık hareketleri koordine etmeyi nasıl başardığımızın göstergesi olur.
