FETÖ’nün darbe teşebbüsü sırasında şimdi 14 yaşında olmasına karşın vatanı müdafaa için cesurca sokağa çıkıp cuntacılara göğüs geren Adviyye Gül İsmailoğlu, kendisini gazilik mertebesine ulaştıran kurşunun sırtında bıraktığı izi “madalya” üzere taşıyor.
Türk Silahlı Kuvvetlerine sızan FETÖ’cü askerlerin 15 Temmuz 2016’daki darbe teşebbüsünü engellemeye çalışan vatandaşlar da o gece büyük bir uğraş ortaya koydu.
Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın milleti meydanlara daveti üzerine annesi, babası ve ablasıyla Fatih’teki konutundan başına taktığı Türk bayrağıyla çıkan İsmailoğlu, tekbir getirerek Saraçhane’deki İstanbul Büyükşehir Belediyesi binasına hakikat ilerledi.
Asker üniforması giyen terör örgütü üyelerine ailesi ve öbür vatandaşlarla birlikte direniş gösteren İsmailoğlu, Saraçhane Parkı’nda bulundukları esnada darbecilerin açtığı ateş sonucu sol koluna kurşun isabet etmesiyle ağır yaralanarak gazi oldu. Artık 21 yaşında olan İsmailoğlu, hatırından çıkmayan o geceyi AA muhabirine anlattı.
“Birbirimizle helalleştik ve sokağa çıktık”
İsmailoğlu, kendileri için olağan bir yaz sabahı olarak başlayan 15 Temmuz’daki tek heyecanının lise tercihi olduğunu, fakat okula gittiğinde sistem kapalı olduğundan tercihini yapamadığını söyledi.
Akşam da akrabalarıyla dedelerine gittiklerini, kalabalık bir ortam olduğu için telefonlarına bakmadıklarını, haber izlemediklerini anlatan İsmailoğlu, biraz geç saatte konutlarına döndüklerinde ise kentte olayların kızışmaya başladığını aktardı.
Adviyye Gül İsmailoğlu, birinci evvel köprüde askerlerin olduğunu duyduklarını, Twitter’da “Darbe mi oluyor?” yazışmalarını okuduğunu, akabinde “Kalkışma” denildiğini ve TRT’de bildiri okunduğunu belirterek, şöyle devam etti:
“Askerin sokakta olduğunu öğrendikten sonra bizim de sokağa çıkmamız, lazım diye düşündüm. Çıkıp ‘Neden buradasınız?’ diye soralım, ne olup ne bitiyor vatandaş olarak öğrenelim istedim. Bayraklarımız elimizde olduğu sürece Türk askeri bize bir şey yapmaz, diye düşünüyordum. Hazırlanmaya başladım. Ailem daha evvel de Seyahat olayları olmuştu ve konutta kalmamız gerekiyordu karışıklık olmasın, bir yanılgı yapmayalım diye evvel Sayın Cumhurbaşkanımızı bekleyelim diye düşündüler. Sonra da Sayın Cumhurbaşkanımız bir başkomutan olarak halkını meydanlara çağırdığı vakit ailecek abdestlerimizi aldık, birbirimizle helalleştik. Annem, babam, ablam ve ben sokağa çıktık.”
Sokağa çıktıklarında hala merhamet, vicdan sahibi askerle karşılaşacaklarını düşündüklerini anlatan İsmailoğlu, kendisinin başına, ablasının sırtına Türk bayrağı taktığını, dualarla yürüdüklerini tabir etti.
O sırada nereye gideceklerini bilmediklerini lakin tam da nasibini alacağı yere, Saraçhane’ye bilmedikleri bir güç tarafından yönlendirildiklerini belirten İsmailoğlu, “İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nin önünde Saraçhane Parkı’nda o hainlerin barikat kurduklarını gördük. Beşerler da 100-150 kişi kadar kalabalık oluşturmuşlardı, askerlerin üstlerine gidiyorlardı. Lakin tek bir şahısta bile silah yoktu. Onlara bir taş bile atmadılar. O vakte kadar bence hepimizin içinden gelen, yanlarına gidip ‘Neden buradasınız? Ne yapıyorsunuz? Geri dönün kışlanıza.’ demekti. Yalnızca ‘Asker kışlaya.’ diyorduk. Tekbirler getiriyorduk.” diye konuştu.
“Karşımızdaki bizim ulu askerimiz olmalıydı ancak insanları vahşice vuruyorlardı”
Adviyye Gül İsmailoğlu, konuttan çıkmadan evvel annesine, “Orada bize bir şey olursa, silahları duyuyoruz, helikopterler çıkmış, vurulursak, ölürsek şehit mi olacağız?” diye sorduğunu, annesinin de “Biz oraya vatanımız için gidiyoruz. Bayrağımızla lisanımızda duayla gidiyoruz. Vatan sevgisi de imandandır. Allah’ın müsaadesiyle ölürsek şehit, kalırsak gazi oluruz.” cevabını verdiğini aktardı.
Belki de bu yüzden attıkları her adımda endişenin azaldığını, giderek yok olduğunu vurgulayan İsmailoğlu, tam bilakis nerede olay daha berbatsa, nerede silahlar patlıyorsa oraya gerçek yöneldiklerini söyledi.
Saraçhane’ye geldiklerinde ise insanları ayaklarından vurduklarını gördüklerini, gazi olanların yanlarından geçip gittiklerini lakin kalabalığın hiç azalmadığını aktaran İsmailoğlu, “Sonradan söz verirken öğrendim, başlarında bir albay varmış ve ateş buyruğu vermiş. O saatten sonra insanları öldürmek için taramaya başladılar. Karşımızdakinin bizim askerimiz olamayacağını birinci o vakit anladım. Zira bizim hepimizde bayrak vardı. Karşımızdaki bizim ulu askerimiz olmalıydı fakat insanları başlarından, kalplerinden vahşice öldürmek için vuruyorlardı.” tabirlerini kullandı.
İsmailoğlu, daha sonra mecburen yere çöktüklerini, gerisine da bacağından vurulan bir yaralının düştüğünü, ona yardım etme iç güdüsüyle refleks olarak ayağa kalktığında sırtında bir acı hissettiğini anlattı.
Vurulma anına ve sonrasında yaşadıklarına da değinen İsmailoğlu şöyle devam etti:
“Mermi nedir bilmediğim için sırtımdan bir plastik mermiyle vurulmuş olabileceğimi düşündüm. G3 daha evvel ismini bile duymadığım bir şeydi. Oysaki G3 mermisi sol kolumdan girmiş, kürek kemiğimi kırmış, ciğerlerimin ikisine de hasar vermiş ve sırtımda 15 santim genişliğinde bir yara açarak çıkmış. O yüzden sırtımda hissetmişim acıyı. Babam beni kucaklayıp yakındaki hastaneye götürmeye çalıştı. Orada da her yerde yaralılar vardı. Yerlerde bile sedyelerin üstünde yaralılar tedavi edilmeye çalışılıyordu. Beni de bir bekleme koltuğuna yatırdılar. Şuurum hiç kapanmadı. Etrafımda olup bitenlerin farkındaydım. Hatta hastanede manzara çekenlerden, ‘Seni görmüştüm, görüntünü çektim ancak biz seni öldü sanmıştık. Çok berbattı yaran, yaşadığını gördüğümüz için çok memnun olduk.’ diyerek, yıllar sonra bana ulaşan çok insan oldu. Ancak orada tedavi edilemedim zira her yer çok doluydu, yaram ciddiydi. ‘Burada bir şey yapamayız.’ dediler.”
Bir hafta ağır bakımda kaldı, tedavisi aylarca sürdü
Adviyye Gül İsmailoğlu, bu esnada hiç tanımadıkları bir vatandaşın kendilerini otomobilini alarak Vatan Caddesi’ndeki en yakın hastaneye götürmeye çalıştığını söyledi. İsmailoğlu, lakin emniyetin bulunduğu caddenin bütün girişlerinin kapalı olduğunu belirterek, hastanelerin girişlerinin kapatıldığını, yaralıların tedavisinin engellendiğini, ambulansların çıkamadığını kaydetti.
Artık kan kaybetmeye başladığı sırada arabayı kullanan kişinin “Arabada çocuk var, yaralı, yolu açın.” diyen sesinin hala kulağında olduğunu vurgulayan İsmailoğlu, daha sonra bir halde hastaneye ulaştıklarını, bir hafta ağır bakımda yattığını, tedavisinin de aylarca devam ettiğini lisana getirdi.
İsmailoğlu, bu ortada ağır bakımdayken lise tercihlerini ablasının yaptığını, okula başladığında da sırtındaki yaranın pansumanın devam ettiğini anlattı.
Lisedeyken iki ameliyat daha geçirdiğini, şu anda sıhhat açısından daha düzgün olduğunu tabir eden İsmailoğlu, “Sırtımda 15 santim uzunluğunda hilal formunda bir yara izim var. Onu çok seviyorum. Daima diyorum benim iki madalyam var. Biri Sayın Cumhurbaşkanımızın taktığı göğsümdeki madalyam, birisi de sırtımda taşıdığım, öbür dünyada da gururla ‘Ya Resulallah ben bu yarayı vatanımı savunurken aldım.’ diyebileceğim bir madalya olarak görüyorum onu da.” diye konuştu.
İsmailoğlu, kendisine madalya takdim edildiğinde çok memnun olduğunu ve gururlandığını da vurgulayarak, “Torunlarıma miras olarak bırakabileceğim bir gurur oldu bu madalya benim için. Gazilik bana nasip olduğu için binlerce şükürler olsun. Devletimiz de bizim ardımızda olup bu madalyayı bize layık gördüğü için onlardan da Allah razı olsun.” sözlerini kullandı.
15 Temmuz’un unutulmaması için 7 yıldır kendisini buna adadığına işaret eden İsmailoğlu, bilhassa İstanbul dışındaki bir kente gittiğinde, insanlara o geceyi anlattığında, “Neler yaşamışsın, onlar nasıl hainlermiş.” kelamlarının kendisini çok motive ettiğini söyledi.
