- Son vakitlerin en tanınan sorunu, “mutlu değilim”. Keyifli olmadığını düşündüren nedir sana ey insan!?
- Peki ya keyifli olduğunu nasıl anlıyorsun?
- Ne senin memnunluk tarifin?
- Sürekli bir uygun hissetme hali midir bunun yanıtı?
Eğer karşılığın buysa yanlış bir beklenti içindesin, zira daima uygun hisseder olamazsın.
Mutluluk, gereksinimlerinin karşılanması halinde beklentilerinin gerçekleştiğini gördüğün an hissettiğin süreksiz bir his yalnızca.
- Hadi baştan başlayalım. Sor kendine, nedir gereksinimlerin karşılanması gereken?
- Şimdi bu muhtaçlık listeni ehemmiyet sırasına koy. Tekrar sor kendine, birinci sıradaki ihtiyacımın benim için manası nedir?
- Ona muhtaçlık duyduğuma neden inanıyorum?
- Bu gereksinimimi karşılayamazsam ne olur en berbat ihtimalle?
Sırayla her gereksinimine tek tek bu adımları uygula. Hepsine karşılık verdiğini varsayalım.
- Asıl soru geliyor kendine soracağın. Gereksinimimi karşılamak için ben ne yapıyorum?
- Onu elde etmek için kâfi çabayı verdiğime sahiden inanıyor muyum?
- Her yolu denediğine, her açıdan baktığına hakikaten eminsin diyelim. Ne olur?
- O gereksinimin karşılanmazsa sana ne olur?
- En son geldiğin nokta üzülürüm oldu. Hüzün, bir his tıpkı memnunluk üzere. Hüznünle başedemez misin?
- Onunla başetmek için ne yapmalısın?
- Şimdiye kadar yaptıklarından farklı ne yapmalısın?
İhtiyacın olan şey sende saklı, kendine sorduğun sorularda ve bahanesiz yanıtların arkasında gizli. Gerçek açıdan bakarsan görebilirsin hakikaten neye muhtaçlığın olduğunu.
Mutluluk da öteki hepsi üzere yalnızca bir his ve hiçbir his daima kalıcı değil. Üzüntün geçtiğinde neden üzgün değilim diye sormadığına nazaran, mutluluğun geçtiğinde de neden mutsuzum diye sorma kendine. Sadece duygunu yaşa.
Ne beklediğini bilmezsen, gerçekleşeni farkedemezsin.
