Öfke krizi geçiren çocuk; sesini yükseltme, ağlama, tekmeleme, inat etme, vurma, başını duvara vurma, kendini yere atma üzere davranışlar stantlar. Çocuk bağımsız olmayı istese de anne ve babasına muhtaçtır ve bu çelişkiyi fark ettiğinde öfke krizi yaşar.
Çocuklarda öfke krizleri ekseriyetle 1 ve 2 yaşlarında daha sık görülür.
Öfke, bir şeye mahzur olunduğunda duyulan hoşnutsuz bir his olduğu biliniyor.
Öfke krizi geçiren bir çocuğa yapılacak en uygun şey, çocukla birlikte öfke patlaması yaşamamak yani sakin kalmak olduğu bildirildi.
Böyle düşünelim; karşınızda çığlıklar atarak ağlayan bir çocuğunuz var ve siz de onunla bir arada sonlanıp ona bağırmaya başlıyorsunuz. Bu işe fayda mı? Hayır yaramaz, tam aksine çocuk kendisini anlamayan ve kendisine öfkeyle karşılık veren bireye karşı daha çok öfkelenir. Yapılması gereken şey onun öfkesini bitirmesine müsaade vermek olmalıdır.
BAZI ÇOCUKLAR NEDEN DAHA HIRÇIN?
Bazı çocukların daha çok hırçın olması, anne ya da babasının da hırçın olmasıyla ilgilidir. Ya da çocuk kalabalık bir ailede yaşıyorsa o konutun öbür bireylerinden biri hırçın ise çocuk da hırçın bir karakter geliştirir. Mesela öfke halinde öfkesine hakim olamayıp kapıyı çarpan ya da kumandayı yere atan birini gören çocuk, kendisi de öfkelendiğinde birebir yansıları verir ve şöyle bir fikir oluşturur.
