Çocuklar 12 yaşına kadar hislerini sözcüklerle ifade etmekte zorlanırlar. Soyut niyetin gelişmemiş olmasıyla bir arada çocuklar hislerini tanımakta zahmet çekerler. Bu nedenle 4-12 yaş ortasındaki çocukların lisanı oyundur. Oyun terapisi çocuğun kendini rahatlıkla söz edeceği, tıkandığı noktaları görebileceği, bunun üzerinde çalışabileceği temel tekniktir.
Oyun terapisinde terapist çocuğu gözlemlerken, tıkanıkların giderilmesini, gelişimin daha sağlıklı olmasını sağlar. Ebeveyn tüm süreçte terapistle işbirliği halindedir. Çocuğunun ruhsal dünyasını anlayan ebeveyn terapistle birlikte bu seyahatte etkin olarak yer alır.
Terapide mühlet ile ilgili kesin bir vakitten bahsedilemez. Her çocuğun kendine ilişkin bir suratı vardır ve bu suratı ebeveynler, aile dinamikleri, yaşanan durumlar derinden tesirler. En süratli ilerleyen terapi, ebeveynle terapistin işbirliğinde olduğu modeldir.
Oyun terapisi çocuklara kanılarını, hislerini, gereksinim ve dileklerini oyunla yani en doğal yolla söz etme talihi tanır. Oyun Terapistiyle çocuklar kendilerini ve dünyalarını daha yeterli anlamayı, sorunlarını çözmek için çalışmayı ve hayatla daha yeterli başa çıkabilmek için gerekli hünerler geliştirmeyi öğrenirler. Oyun terapisi esnasında çocukta his durumu ve davranış değişikliği olağan ve istenilen bir sonuçtur. Bazen işler ebeveyn için düzgüne değil de berbata gidiyor üzere görünebilir. Bu değişmenin bir kesimidir ve kesinlikle ebevenlerin durumu terapistleri ile paylaşmaları gerekir. Ruhsallığındaki sıkıntıları ortaya koyan çocuklar değişirler ve değişim süreksiz bir müddet ebeveyne tuhaf ya da istenilmeyen bir seviyede gelebilir. Oyun terapisi ve oyun terapisi odası çocuğun özür olabileceği bir yerdir. Oyun terapisi esnasında hudut konulan davranışlar vardır. Çocuğa, terapiste ya da oyun terapi gereçlerine ziyan verebilecek davranışlarda hudut konulur ve herkesin inançta olması sağlanır. Çocuk bulunduğu ortamda kendini inançta hissedebilsin diye hudutlar gereklidir. Hudut koyma ve uygun seçenekler sağlama çocuğun denetimi öğrenmesine ve kendine hürmetinin artmasına yardımcı olur. Oyun terapisinde “mahremiyet” temeldir. Her vakit ebeveyn ile terapistin irtibat halinde olması son derece değerliyken bu irtibat çocuğun mahremiyetini bozmayacak formda olmalıdır.
