Panik bozukluk, ömrün bir noktasında toplumun %5’ini etkileyen yaygın bir ruhsal bozukluktur. Bilhassa agorafobi ile eşlik ettiğinde hastalarda azalmış ömür kalitesine sebep olmaktadır. Halihazırda panik atak teşhisi, tekrarlayan panik atakların varlığını ve gelecekteki atakların mümkünlüğü hakkında tasaların, fobik kaçınmanın gelişmesini gerektirir. Bunlar, ferdi kaygıların panik atağı tetikleyebileceği yerlerden yahut durumlardan uzak durmak yahut ataklara bağlı rastgele bir davranış değişikliği (örneğin, acil servise ziyaretler yahut teşhis edilmemiş tıbbi hastalıkla ilgili tasalar nedeniyle doktor ziyaretleri) gibi etmenlerden oluşmaktadır. Panik ataklar, çeşitli fizikî semptomların (örneğin, kardiyorespiratuar, otonörolojik, gastrointestinal yahut otonom) eşlik ettiği ani, bazen beklenmedik şiddetli anksiyete patlamalarıdır. Panik atak; kalp çarpıntısı, nabzın yükselmesi, boğulma hissi, terleme ve solgunluk, ağız kuruması, baş dönmesi, sindirimin yavaşlaması, bayılma hissi üzere ağır fizikî belirtilerin birdenbire ortaya çıktığı şiddetli telaş, dehşet yahut gerilme atağıdır. Panik atak aslında beynimizin bize verdiği yanlış alarmdır. Beynimiz ve hudut sistemimiz tehlike durumlarında hayatta kalmamızı sağlayan bir sisteme sahiptir, panik atak aslında bu sistemin gerçek bir tehlike olmadan çalışması sonucu oluşur. Rastgele bir hayati tehlike bulunmamasına rağmen bedenimizin verdiği yansıdır. Yani kısaca özetlemek gerekirse; hırsız olmamasına karşın konut alarmının çalması üzere düşünebiliriz.
Panik atak geçiren şahıslar ekseriyetle kalbinde bir sorun olduğunu buna bağlı olarak kalp krizi geçireceğini hatta mevtle sonuçlanacağını düşünür. Atak sonrasında genelde bireyler hayli yorgun ve bitkin hissederler. Atak yenilenecek fikriyle daima tetikte bekleme, kişinin korktuğu alanlardan kaçınması ve korkulan alanların çoğalması üzere durumlar görülebilir. Apansızın meydana gelen panik atak en şiddetli düzeyine 10 dakikada ulaşır. Ortalama olarak 10-30 dakika sürer nadiren 1 saat kadar devam eder ve bizatihi belirtileri kaybolur. Bu yüzden hastadan ve yakınlarından hakikat bilgi alınması ve EKG, kan sayımı ve teneffüs işlev testilerinin yapılması panik bozukluk teşhisinin koyulmasında çok kıymetlidir.
Panik atakların hepsi panik bozukluğunun göstergesi değildir. Tıpkı fizikî ve bilişsel belirti kümelenmesi, korkulan uyaranlara (örneğin, yükseklikler, yılanlar, örümcekler) maruz kaldıklarında belli fobileri olan bireylerde yahut dikkatle incelenebilecekleri durumlarla karşı karşıya kaldıklarında toplumsal fobisi olan şahıslarda ortaya çıkabilir. Bu çeşit durumlardaki fark, bireyin dehşetli duyumlarının kaynağının keskin bir formda farkında olmasına rağmen, panik bozukluğunda bu birebir çeşit duyumlar nedensizdir, açıklanamaz ve çoklukla ansızın ortaya çıkar. Panik ataklar, travmatik bir olayın hatırlatıcılarına maruz kalmanın atakları tetiklediği durumda, travma sonrası gerilim bozukluğu olan şahıslarda de meydana gelebilir.
Panik bozukluğu birçok tıbbi durumu taklit ettiğinden, hastalarda ekseriyetle sıhhat ziyaretleri, prosedürler ve laboratuvar testlerinin kullanımını artırmıştır. Panik ataklar ayrıyeten hipertiroidizm, kafein ve uyarıcı kullanımı yahut berbata kullanım (örn. kokain, metamfetamin) üzere yaygın durumların ve bazen feokromositoma yahut kısmi kompleks nöbetler üzere rahatsızlıkların bir belirtisi olabilir. Kardiyovasküler (örneğin, paroksismal atriyal taşikardi, mitral kapak prolapsusu), teneffüs (örneğin, astım ve kronik obstrüktif akciğer hastalığı) ve otolojik (örneğin, Meniere hastalığı) bozuklukların komorbiditesi ile panik bozukluğu ile artar, fakat bu durumlar nadiren direkt panik atak nedeni olarak ortaya çıkar.
