DSM-5 (Ruhsal Bozuklukların Teşhis ve İstatistiksel El Kitabına Göre)
Bu kişilik bozukluğu tanısı alan bireyler, diğerlerine karşı yaygın, kalıcı ve daima bir güvensizlik yaşamaktadırlar.
Ellerinde hiçbir kanıt olmasa da, kendilerini tehdit altında hissederler.
Davranış biçimleri tuhaftır. Etrafından gelen durumlara karşı çok dikkatlidirler ve diğerlerine güvenmezler.
Bu nedenle çok az arkadaşlık kurarlar yahut hiç kurmazlar. Etraflarından çoğunlukla izoledirler.
Sebepsiz yere , daima kendilerini huzursuz edecek bir bahis bulurlar.
Belirgin bir güvensizlik ve telaş en ağır yaşanan durumlardır.
Çevrelerini de günlük hayatlarını da bu hisler ve niyetler üzerinden düzenlerler.
Uzak, uzaklıklı, soğuk görünürler.
Sık tartışmaya girebilirler.
Bazen alaycı, katı ve düşmanca davranabilirler.
İşbirliği yapmazlar ve küme aktivitelerine katılmazlar.
Başkalarını çok eleştirirler ve oburlarının kendileri ile yaptıkları tenkitlere düşmanca karşılıklar verebilirler.
Kin meblağlar.
Bu kişilik bozukluğuna sahip olan bireyler, gerçek bir tehlike yahut tehdit olmaksızın, başka şahısların davranışlarından kuşku duyarlar.
Ailesi ve yakın arkadaşlarını da tehdit olarak görebilirler yahut onları sadakatsiz olarak tanımlayabilirler.
Kendisinden bir şeyler saklandığını, ona palavra söylendiğini yahut oburlarının kendisini kullandığı kanısına sahip olabilirler.
Güvenlerinin sarsılacağından emindirler.
Zararsız sözleri bile incitici yahut tehdit edici olarak algılayabilirler.
Kanıtları olmasa da birçok istikametten hücuma uğrayacakları fikri içinde öncesinde savunmaya geçebilirler.
Sürekli aldatıldıkları niyeti hakimdir.
Partnerlerini kıskanabilirler.
İş yerlerinde, eğitim hayatlarında ve toplumsal ortamlarda diğerleriyle birlikte hareket etmeleri zordur.
Yakın alakalar kuramazlar bu nedenle genelde yalnız olma eğitimindedirler.
Aşırı temkinli ve çok tetiktedirler.
En pak olayları bile kuşkulu bir formda, abartılı ve mantıksız formda yorumlarlar.
Tüm bu durumlar şizofreni, bipolar bozukluk yahut psikotik özellikler gösteren depresif bozuklukta psikotik bir epizod sırasında gerçekleşiyor olmamalıdır.
İlk semptomlar çoklukla ergenlik ve genç yetişkinlikte başlar. Bu devirden sonra kalıcı değilse pek değer arz etmez.
Fakat ilerleme gösterirse ve kalıcı hale gelirse ehemmiyetle ele alınmalıdır.
İYİLEŞME NASIL SAĞLANIR?
Kesinlikle bir ruh sıhhati uzmanı ile birlikte hareket etmek gereklidir.
Tedavide, terapi ve akut devirler kelam konusu ise ilaç takviyesi birlikte ilerlemelidir.
Tedavi süreci, inançlı bir bağın kurulduğu tıpkı uzmanla, uzun vadeli olarak devam etmelidir.
Kontroller aksatılmamalıdır.
Bu duruma farklı bozukluklar da eşlik edebilir.
Terapide, diğerlerine karşı inanç geliştirme çalışmaları yapılır.
Sosyal münasebetler yine şekillendirilir.
