- Hobileriniz neler?
- Boş vakitlerinizde neler yapmaktan hoşlanırsınız?
Soruları ile sıkça karşılaşırız hayatta.
- Peki, nedir bu hobi yani Türkçesi ile uğraşı, merak?
- Ne işe fayda ve biz insanoğlu neden ona gereksinim duyarız?
- O olmazsa ne olur?
Sanırım bu noktada, bizi bir hobiye ihtiyaç duymaya iten gerilim ve tükenmişlik kavramından bahsetmek daha gerçek olacaktır.
Günlük hayatın koşuşturmasında ve başta iş hayatında gerilim, hayatımıza tesiri ve sonuçları itibariyle hayli kıymetli bir husus olarak karşımıza çıkmaktadır. Çeşitli davranış kalıplarımız, hayatı algılayışımız, iş dünyasındaki rekabet ya da tekdüzelik, çalışma ortamı, iş doyumunun azalması ile gerilim seviyemiz de artmaktadır.
Özellikle yapılan iş ile artan tansiyon uzun müddet devam edip, verimliliğimizi düşürmeye, iletişimsel bazda sıkıntılar, duygusal açıdan gerginlik yaratmaya başlar; yorgun, bezmiş, hiç bir şeyden zevk alamayan ve bunlarla baş edemeyen bir “biz” bırakarak hayata yerleşirse tükenmişlik sendromu olarak da karşımıza çıkmış olur.
Hastalıklara karşı eskiye göre daha hassas olma, uyku bozuklukları, artan baş ağrıları, işe geç gitme ya da gitmek istememe, işi bırakma eğilimi, işte ya da iş dışındaki alakalarda yaşanan ıstıraplar, konuttaki tartışmalarda artış, kendini bedelsiz hissetmeye başlama, dikkat eksikliği, çabuk öfkelenme, anksiyete, ümitsizlik üzere belirtiler yaşanır tükenmişlik sendromunda. Bu belirtiler yorucu ve yıpratıcıdır ve depresyon ile birlikte seyri de epey sıktır.
Kadınlarda 30-35, erkeklerde de 40-45 yaşlarında daha sık görülen tükenmişliğe karşı birinci tekliflerden birisi bir rahatlama yolu bulmak yani kendimize nitelikli vakit ayırmayı öğrenmektir. İş sonrası ya da hafta sonları gerilimden uzaklaştıracak, tahminen de günde yalnızca yarım saat bile olsa, kendimize ilişkin bir vakit. İşte geldik “Hobi”ye…
Türk Dil Kurumu tarafından “Uğraşı, misyon ve meslek dışında severek yapılan, dinlendirici, oyalayıcı uğraş.” olarak tanımlanmaktadır hobi denen nimet. Neler vardır hobi olabilecek peki… Fotoğraf çekmek, fotoğraf yapmak, dizaynla uğraşmak, ahşap ya da kumaş boyamak, dikiş dikmek, müzik söylemek, tiyatro ile uğraşmak, bir şeylerin koleksiyonunu yapmak ya da tahminen de dünyada birinci sizin keşfedeceğiniz bir uğraşı…
Ne kadar çok fikir o kadar çok hobi. Seçtiğimiz hobiler kendimizi tanımamızda da yardımcı olur, rahatlamanın ve kendimizle ilgilenmenin yanı sıra. Yaşama karşı motive eder ve yaratıcılığımızı arttırır.
- Ev içinde ya da konut dışındaki işimizin dışında da bir şeyler başarabilmek, üretmek ve takdir almak hoş bir his olsa gerek değil mi?
Fotoğraf çekmek örneğin…
- Bir düşünün bu hobi hayatınıza nasıl girdi?
- Ona başladıktan sonra neler değişti?
- Onunla uğraştıkça kendiniz ile ilgili neler keşfettiniz?
- Neden 3 – 4 yıl öncesine nazaran daha yeterli hissediyorsunuz oysa saçlarınız daha kır ve bir kaç kg fazlalığınız var?
- Farkında mısınız 6 yıl öncesine nazaran daha güler yüzlü, dinlenmiş gidiyorsunuz işinize?
Aa emekli mi oldunuz, ancak kahvehaneye gitmek ya da meskende torun bakmaktan daha farklı uğraşlarım var diyorsunuz ne hoş. Arkadaş etrafınız de zenginleşmiş olsa gerek, farklı fikirler farklı dünyalarla tanışmışsınız. Demek hobiniz ile ilgili performans da sergilediniz, ne keyifli size. Bir emek verip karşılığını almak bu olsa gerek.
Sürekli gelişme eğilimdeki biz insanın kendini gerçekleştirme yolundaki gerçek adımlar bunlar.
Pekala artık biraz daha yukardan ve dışarıdan bakalım kendimize.
- Fotoğraf çekerken gerilime giriyor musunuz?
- İş hayatındaki baskıyı bu uğraşınızda da hissediyor musunuz?
- Kadrajımdan çekilin diye kızıyor musunuz?
- Modeli ya da etrafınızı anlamak, anı yaşamak yerine, rekabete girip tekrar gergin mi geziyorsunuz? Gezdiğiniz yerlerden çok, düzgün kare nasıl yakalarım da öbür fotoğrafçılardan sıyrılırım mı aklınızı kurcalıyor?
- Hep kaçmak istediğiniz mükemmeliyetçiliğiniz yüzünden mide ağrılarınız tekrar mi başladı?
- Yoksa eğlenemiyor musunuz artık fotoğraf çekerken?
- Ruhunuzu beslemek için çıktığınız bu yolda, ruhunuz mu tükenmeye başlıyor yoksa?
Eski davranış kalıplarımız bu sefer de hobimizi ele geçiriyor güya. Zevk verecek ve gerilimden uzaklaştıracak bir uğraşı olacaktı hâlbuki bu…
O vakit… Hususun başına tekrar döndükten sonra, güç olsa da sorumluluğu ele almalı ve cürmü iş hayatımızın ve gerilim yaratan başka etmenlerin üstünden biraz hafifletmeli güya ne dersiniz?
Bu da diğer bir yazının konusu olsun.
