‘Evli, Memnun, Çocuklu’
Herkesin hayalidir; ruh eşini bulup memnun bir yuva kurabilmek. Karı olmak, koca olmak, anne olmak, baba olmak daima zihnimizin kıymetli bir yerindedir. Genç kızlar hoş bir gelinlik ile evlenmenin, genç erkekler ise hoş bir gelin arabası hazırlamanın sıkıntısındadır.
Sevmek ister herkes. Sevilmek, kıymet vermek, kıymet görmek ister. İki farklı dünyayla bir olmak, bütün olmak ister. Hayatı paylaşmak ister herkes. Sıkıntı günlerinde başını dayayacak bir omuz , yere düştüğünde elinden tutacak bir yoldaş arar herkes.
Tüm bu hayaller sürerken birden bir bakarsın o an gelir. Yıllardır aradığın insan karşındadır. O denli bu türlü başlar bir evlilik telaşı. Kimi vakit gerilimli, kimi vakit keyifli, kimi vakitse yorucu bir biçimde geçer bu süreç. Şimdi evleneli bir sene bile olmamışken başlar sıkıntılar ve burada sinemamız kopar.
Çok kişiden duymuşsunuzdur şu sözleri;
- ‘ Evlenmeden evvel hiç bu türlü değildi. Çok değişti.’
- ‘ Onu hiç tanıyamamışım.’
- ‘Biz hiç birbirimize nazaran değilmişiz.’
Peki ne oluyor ? Bu kadar beklentiyle, heyecanla aradığımız hayat arkadaşımız bir anda nasıl bu kadar değişebiliyor?
Aslında değişen çokta bir şey yok. Aşk insanın gözünü kör eder derler ya kısmen yaşadığımız durum bu. Evlenmenin, bir yuva kurmanın heyecanına o kadar kapılıyoruz ki öncelikle
- ‘Ben nasıl biriyim?’
- ‘Evleneceğim kişi nasıl biri olmalı?’
- ‘Bir evlilikten beklentim nedir?’
- ‘Evleneceğim kişinin zihnindeki eş nasıl biri? Ben buna uyuyor muyum?’
- ‘İkimizin zihnindeki evlilik tıpkı şey mi?’ üzere soruları aklımızın ucuna bile getirmiyoruz.
- Peki neden ?
Çünkü artık büyüdük, aşikâr bir yaşa geldik ve bizi daima ‘ Ne vakit evlilik? Yok mu görüştüğün biri?, Darısı başına ‘ üzere soru ve cümlelerle bunaltan büyük bir kitle ve onların toplumsal baskısı var.
;
Ha bir de ‘ aman kızım/oğlum aşk meşkte neymiş bizim vaktimizde o denli şeyler mi vardı bulun birini de evlenin’ diyen teyze/amca ekibi var. Allah onların çenelerinde zeval vermesin.
Velhasıl gelelim asıl bahse ‘Sağlıklı bir evlilik nasıl olmalı ve sürdürülmeli?’
Sağlıklı bir evlilik için en kıymetli şey sağlıklı bir bağlantıdır. Birbirleriyle tatmin edici muhabbetler kuramayan, birbirini anlamak istemeyen hatta dinlemeyen, meseleler karşısında daima birbirlerini suçlayan bir çift ne kadar keyifli olabilir ?
Tabiki olamaz !
Bu nedenle evliliğimizde sağlıklı bir bağlantı kurabilmek için dinlemeyi bilmeliyiz. Lakin bu dinleyiş söylediklerine karşı nasıl bir karşılık yapıştırayım’ kanısıyla değil de ‘bana ne anlatmak istiyor?, ne ile ilgili sorun yaşıyor? fikriyle gerçekleşmelidir. Aksi halde bu bir dinlemeye değil, tartışmaya döner. Tahminen de hengameye.
Başka değerli irtibat yanılgısı ise kullandığımız bağlantı lisanında ortaya çıkıyor. İrtibat lisanımız hakaret, iğneleme, suçlama, aşağılama üzere bir içeriğe sahipse eşimiz ile hiçbir vakit tıpkı noktaya gelemez, meseleye birebir yerden bakamayız. Zira böylesi bir lisan kullandığımız vakit karşımızdaki kişi değersizlik, sevgisizlik, anlaşılmamışlık, ezilmişlik, suçluluk yahut çok savunmacılık hislerine kapılarak söyle dikkatinizi dinleyemez ve anlayamaz. Örneğin bir beyefendi hanımına
‘Sen gerizekalı mısın neden havluları bu rafa koyuyorsun?’ dediğinde eşi beyefendinin havluların konduğu yerden rahatsız olmasından çok kendisine ‘gerizekalı’ demiş olmasına odaklanacaktır ve bu sorunu çözmek için gerekli olan konuşma stilini yakalayamayacak sorunu çözemeyecektir. Oysa bu beyefendi eşine ‘Hayatım havluları bu rafa koyuyorsun lakin ben işimi göremiyorum bir dahaki sefere alttaki rafa koyar mısın?’ demiş olsaydı eşi havluların yeriyle ilgili sıkıntıya odaklanıp ona nazaran bir cevap yahut tahlil bulacaktır.
Hislerin paylaşılması ve yakınlık evliliğin sağlılığı açısından değerli bir öteki mevzudur. Gariptir ki evlenmeden evvel daima partnerine sevgisini, hislerini, ilgisini belirli eden davranışlarda ve tavırlardan bulunan çiftler, evlilikleri sonrası bu bahiste gerileme yaşıyorlar. Seni seviyorumlarla gelen çiçekler, ‘bu akşam ne yemek yaptın hanım? Al sana 1 kg portakal aldım’ lara dönüşüyor. Yahut sevdiğinin yollarını gözleyen hanım kızlar evlenince kapıyı çalan eşine somurtarak kapı açan, bir hoşgeldin bile demeyen bayanlara dönüşüyor. Halbuki evlilikte his paylaşımı bağ doyumu açısından epeyce gereklidir. Eşler birbirleri karşı hissettikleri hisleri tabir ettiklerinde hem birbirlerini daha düzgün manaya fırsatı yakalarlar hem de bir paylaşım yaşarlar ve bu da birbirlerine olan yakınlıklarını arttırır. Mesela bir çift düşünelim, beyefendi iş yerinde çok gerilimli bir gün geçirmiş ve konuta hudutlu gelmiş. Kumandayı bulamayınca sonlu bir biçimde eşine
‘Nereye koydum şu zıkkımı bulamıyorum’ diye çıkışmış.
Sizce bu durumda bu beyefendinin eşi ne yapmalı?
1) Orda işte gözün görmüyor mu? Kör musun be adam? mı demeli
2)Canım kumanda kanepenin üzerinde. Sinirlisin bugün güya seni üzen bir şey mi oldu ? demeli
Cevabı açık. 1. cevap tam bir tartışma ortamı oluşturacakken
Cevabı açık. 2.Hanımefendinin eşini dinlemek istediğini, hislerini bilmek onu anlamak istediğini, eşini önemsediğini tabirin eden bir cevap oluyor.
Evliliğimizde çatışmanın çıkmaması ismine karşı tarafın his ve fikirlerini anlamak yahut sorun yaşadığımız mevzuda kendi his ve düşünclerimizi tahlil gayesi ile açıkça söz etmemiz gerekir.
Gerçekleşmesi prestiji ile beraberinde bir çok sorumluluk getiren evlilik, sorumluluklar paylaşımını gerekli kılar. Bundandır ki nikah memurları daima sorar ‘İyi günde, berbat günde, hastalıkta, sıhhatte eşinizle bir ömür uzunluğu evlenmeyi kabul ediyor musunuz ?‘ diye.
Bu cümle görünür de sadakati söz ediyor olsa da alttan verdiği ileti şudur;
‘ Siz beyefendi, hanımefendi hastalandığında yemek yapıp bulaşık yıkamayı kabul ediyor musunuz?’
‘Peki siz hanımefendi Eşiniz iş yoğunluğundan ötürü çocukları okuldan alamadığında, çocukları okuldan almayı kabul ediyor musunuz ?’
Sonra sevinçle bağırıyoruz ‘ Evvvvveeeettt’ diye. Alkışlar bize geliyor.
Hiçte duyduğumuz kadar suçsuz değilmiş değil mi?
Evet, sorumluluklar sağlıklı bir evlilikte açıkça belirlenmiş ve gerekli durumlarda esnetilebiliyor olmalı. Şayet sorumluluklar konusunda çok katı olunursa ve gerekli vakitlerde sorumluluk değişimi gerçekleşmezse yeni çatışma hususumuz güzel olsun bizlere. Yahut paylaşılan sorumluluklar yerine getirilmezse bunun sonucu olacak sorunlara ‘merhaba’ diyelim.
Genel olarak özetleyecek olursak; Keyifli, sağlıklı bir evlilik için öncelikle kendimizi tanımalı, ne üzerine bir evlilik gerçekleştirmek istediğimizi belirlemeliyiz. Sonraki süreçte partnerimizi tanımalı, birebir evlilik beklentisine sahip olup olmadığımızı anlamaya çalışmalıyız. Evliliğinizde partnerinizin nasıl bir eş rolünde gördüğünüzü , hangi sorumlulukları üstlenebileceğinizi açıkça belirtmeliyiz ve onun kanılarını de öğrenmeliyiz. Aşk, sevgi evlilikte tabi ki çok değerli lakin daha kıymetli olan birlikte ömür maharetlerini kazanabilmemiz ve en az aşk, sevgi kadar bu mevzuyu da önemsememiz gerekiyor. Evlilik sonrası ise irtibat formumuz, irtibat lisanımız, sorumluluklarımızı yerine getirmeniz yahut getirmememiz, hislerimizi paylaşmamız ve partnerinizin hislerini anlamaya çalışmamız alakamız açısından çok değerli noktalardır.
Kısacası;
Sevin, dinleyin anlayın eşlerinizi.
Onları üzmektense, haddini bildirmektense memnun etmeyi emel edinin.
Unutmayın beşerler memnun ettikleri kadar keyifli olurlar.
Ve son olarak;
‘ Sevgi neydi? Sevgi sahip çıkan dost , sıcak insan eli, insan emeğiydi. Sevgi güzellikti, sevgi emekti…‘ ( Selvi Boylum Al Yazmalım.)
