MÜMKÜN OLMAYAN MÜKEMMELLİK
( MÜKEMMELLİYETÇİLİK )
Hemen hepimiz, ömür standartları çok yüksek olan, maddi olarak çok güzel durumda olup, keyifli bir aile hayatına sahip ve herkes tarafından önde görülen beşerlerle karşılaştığımızda bu tabloyu imrenerek, tahminen de iç geçirerek, izleriz. Bir de bu insanların herşeye sahip olduğunu, çok memnun olduklarını, hiçbir sıkıntılarının olmadığını sanırız. Sanki nitekim bu türlü mi ?
Eski Beyaz Saray Danışman Yardımcısı Vinsent Foster da bu tıp insanlardan biriydi. Beyaz Saray’dan evvelki ömründe hayatının neredeyse tüm karesi muvaffakiyet ve takdirlerle dolu olan, hukuk fakültesini birincilikle bitiren, Arkansas imtihanında en yüksek puanı almış olan, çok ünlü bir hukuk firmasının ortağı olan, çok hoş bir aileye sahip, çok güçlü ve toplumsal etrafı tarafından sevilen Vinsent Foster’ ın hayatı intiharla son bulmuştur. Tabipler nedenini araştırdıklarında Foster ‘ın çok mükemmelliyetçi kişiliğinin temel neden olduğunu ortaya çıkarırlar.
Peki, insanı intihara kadar götürebilecek mükemmelliyetçilik nedir ?
Hayatınıza ‘ya daima ya hiç niyeti hakimse, olumsuz ayrıntıları çok küçük olsalar dahi abartıyorsanız, ‘herkes benim dört dörtlük olduğumu düşünmeli’ üzere bir korkunuz varsa, küçük – büyük, kıymetli – değersiz herşeyde sürekli karar verme zahmeti çekiyorsanız, ‘beşer şaşar’ hakikatine değil de ‘mükemmel olmak mümkündür’ ütopyasına inanıyorsanız, ‘asla, hep, herkes, hiçkimse, kesinlikle’ sözlerini sıkça kullanıyorsanız, mükemmelliyetçisiniz demektir.
Burada harika olma isteği ile mükemmelliyetçiliği karıştırmamak gerekir. Hayatın kimi periyotlarında kapasitemizin ve ortamın elverdiği kadarıyla kendimizden çok yüksek performans beklediğimizde bunun ismi mükemmelliyetçilik değil, gayret etme ve azimli olmadır.
Peki, mükemmelliyetçilik bize ne üzere ziyanlar verebilir ?
Herşeyi her vakit en yeterli yapmak, herkes tarafından beğenilip takdir edilmek hiç kimse için mümkün değildir. Mükemmelliyetçi niyet yapımız bizi buna zorlar, gerçekleşmediğini gördüğümüzde kendimizi eksik ve işe yaramaz hissederiz. Bu da özdeğer ve özgüvenimizi kaybetmemize neden olur. İnce eleyip sık dokuma özelliğimizden ötürü detaylara o kadar takılırız ki bu bizim üretkenliğimizi pürüzler, işleri daima ertelemememize ya da vaktinde yetiştiremememize yol açar. Herşeyin dört dörtlük olması gerektiği fikrimizden ötürü kimseye güvenemeyiz ve hiçbirşey emanet edemeyiz. Bu da toplumsal münasebetlerimizde sorun oluşturur.
Mükemmelliyetçiliğin üstesinden gelmek için neler yapabiliriz ?
Aslında mükemmelliyetçilik tüm belirtileriyle bizde varsa tek başımıza yenmemiz çok güç olacaktır. Bunun için bir uzmanın dayanağı yararlı olacaktır. Bunun yanında ;
Olaylara ‘ne yapmam gerekiyor’ fikriyle yaklaşmaktansa ‘benim elimden ne gelir, nereye kadar yapabilir, nereye kadar yapamam’fikriyle yaklaşın.
Gerçekleşme ihtimali çok düşük olan yüksek ve sıradışı beklentilere girmeyin. Kendi kapasite, ilgi ve yeteneklerinizle paralel olan gerçekçi gayeler belirleyin.
Yaptığınız işlerde elde edemedikleriniz kadar elde ettiklerinizi de görmeye çalışın.
Hataları ‘kabul edilmez yanlışlar’ olarak algılamaktansa ‘ parayla satın alınamayacak hayat deneyimleri ve deneyimler’ olarak algılayın.
Hayatınızda yalnızca zevk almak için, istediğiniz vakitlerde yapabileceğiniz, hakikaten sizi rahatlatan hobileriniz olsun.
