Eski günlerdeki üzere değiliz artık. Her gün televizyonlardan yahut internet üzerinden bilgilendirici yayınlar yapılıyor. Bir kanalı açıyorsun diyorlar ki “ELEMAN ARANIYOR” e tabi iş arayanlar çabucak ellerine telefonu alıyor ve ilana başvuruyorlar. Kanal değiştiryorsun… Çocuklarınızı 3T’den yani tablet, telefon, televizyondan uzak tutun diyorlar sen haklı buluyorsun e hoş güzel da sen de bunu televizyondan öğrenmiş oluyorsun. Kanal değiştiriyorsun, tansiyon hastaları için, şeker hastaları için, bel fıtığı olanlar için tahlil teklifleri diyorlar dinliyorsun konutta uygulamaya çalışıyorsun… Yararlı gözüküyor mu? E tabi reklamlar ve uzmanlar adeta konutunda. Teknolojinin yararlı yanları var evet ancak ziyanı da çok hatta bağlarımıza yansıyacak formda.
Amalarla dolu hayatta teknolojinin de aması olmaz mı hiç? Tabi ki var. E haydi gelsin o vakit ama… Bu teknoloji ismindeki olumlu üzere gözüken şey aslında romantik bağları, günden güne kemiriyor. Nasıl mı? Mesela bildiri sistemiyle… Sen arkadaşlarınla dertleşmek istiyorsun eline telefonu alıyorsun, sevgilin yahut eşin bu bildirisi görüyor ve kıskanıyor. Haksız mı? Tahminen değil, tahminen haksız. E bunun tabi sonrası da var. Herkesin artık farklı toplumsal medya hesaplarında profilleri var. Bu profillerde aramalar sekmesi yahut haber dökümü sekmesi oluyor. Partneriniz sizden bâtın bu dökümü çıkartıyor ve ne oluyor? Hangi tarihte kimi araştırmışsınız bunu görüyor ve hesap defterleri ortaya çıkıyor. Hatta bunun bir ismi da var “stalklamak”.
Herkesin telefon sabit sınırlarında paketleri var artık. Faturalı çizgisi olanlar, ay boyunca kimlerle konuşmuş ne kadar konuşmuş biçiminde konuşma dökümünü çıkartmakta. Artık telefon tarifelerinde 1000 SMS – 4 GB – 750 DK üzere kampanyalar oluşuyor. Görüyoruz ki artık bağlantılarda partnerler günlerini, bu paketlerdeki sms sayısını, dakika sayısını birer birer hesaplayarak geçirmekte. Bir eksiklik gördüklerinde çabucak sevdiklerini sandalyeye oturtuyorlar, üstte beyaz bir ışık beliriyor ve sorgu sual başlıyor. Kimle konuştun! Kime bildiri gönderdin! Kişi kendisini sorgulanmış, bunalmış hissediyor ya da kimi vakit fatura dökümüne bakıp yeniden tıpkı sandalyeden aranan numaralara bu kim! sorusu soruluyor. Kalpte sevginin oluşturduğu kıvılcamlar yerine sıkkınlık, bıkkınlık rüzgarları esiyor.
Tüm bunlar aslında sağlıklı irtibat eksikliğinden ve hislerin birbirlerine aktarmayışlarından. Güvenmiyoruz ne sevgimize ne sevdiğimize. İnanç nedir? İlla telefon şifresini, toplumsal medya şifresini aldığınızda mı güvenmeniz gerekir. Temkinli olmak bu mudur? Bence temkin evvel kişinin kendisinde başlıyor; kendi sevgisinde, kendisine olan inancında. Kendisinden emin olan insanın sevdasında emniyet arayışına girmesine muhtaçlık yoktur.
Seviyorum diyemeden kıskanıyorum diye bağıran bir toplumuz biz. İnsanların nefes alıp vermeye nasıl gereksinimi varsa sevmeye ve sevilmeye de bir o kadar gereksinimi vardır. İnsan sever, sevildiğini hissetmez. Bir vakit sonra sevdiğinden kuşku eder. Sevdiğimizi muhakkak edelim. Hem kendimizin hem de sevdiğimizin muhtaçlığına nefes olalım. Sevgi yalnızca lisana gelince mi anlaşılır? Hayır. Sevgi bakışlardaki buğudan canlılıktan anlaşılır, sevgi her bir dokunuşla anlaşılır. Hem bu dokunuşlar insanın parmak izleri üzeredir her bir deride, her bir sevdada farklı izler bırakır. Dokunalım sevdiğimize; sarılalım. Zira biliyoruz ki biz sevdiğimize sarılmadığımız her an telefona sarılıyoruz. Sevdiğimizin sıkıntısına düşerken, onsuz onun sevdasıyla boğuşuyoruz.
Siz sevin, sevginizi belirli edin,
Siz sevilin, birbirinizin kalbine değinin..
