Tekrarlayan düşükler klasik olarak 3 yahut daha fazla ardışık gebelik kaybı olarak tanımlanmış olmakla birlikte bilhassa kısırlık tedavisi sonrası elde edilen iki gebeliğin kaybedilmesi de gerekli incelemelere başlanması için kâfi görülmektedir. Genel olarak toplumdaki bayanların %1’i tekrarlayan düşük sorunu ile karşı karşıyadır.Tekrarlayan düşüklere anatomik, genetik, hormonal, mikrobik ve çevresel etkenlerin yahut bağışıklık sistemi ve pıhtılaşma sistemindeki kusurların neden olabileceği öne sürülmüş ve araştırılmıştır.
Rahimdeki doğuştan hal bozuklukları (septum, çift rahim gibi) kadar myomlar ve polipler üzere edinsel hastalıkların ve bilhassa kürtaj sonrası gelişebilen rahim içi yapışıklıkların embriyoların yerleşmesine, gelişmesine yahut kâfi kanlanmasına pürüz olarak gebelik kaybına neden olabildiği bilinmektedir.
Ultrasonografı ve histeroskopi ile bu sıkıntıları tespit etmek ve gerekli cerrahi teşebbüslerle gidermek mümkündür. Erken gebelik kayıplarının yarısından fazlasında neden genetik problemlerdir. Genetik sıkıntıların çoğunluğu anne yahut babadan aktarılmamakta gebelik sırasında fetüste oluşmaktadır. Lakin tekrarlayan düşüklerin %2-4’ünde kalıtsal genetik kusurlar bulunmaktadır.
Dengeli translokasyonlar (yapısal kromozomal bozukluk) en sık görülen anomalilerdir; bunları mikrodelesyonlar, Robertsonyan translokasyonlar ve yapısal kromozom kusurları izler. Düşük gerecinin ve ailenin genetik incelemesi teşhiste yardımcı olabilmektedir. Tekrarlama olasılıkları hakkında bilgi verebilir.
Denetim altına alınamamış diyabet, tiroid hastalıkları yahut bayanlardaki öbür sistemik hastalıklar yumurta gelişimi ve endometriyum gelişimini bozarak gebelik kayıplarına neden olabilmektedir.Yeni bir gebelikten evvel her bayanın kendi klinik durumuna nazaran gerekli incelemeler yapılarak gebelik öncesinde bu problemlerin giderilmesi yahut denetim altına alınması gebelik sonuçlarını iyileştirebilmektedir.
Embriyonun babadan kaynaklanan antijenlerinin annenin bağışıklık sistemi tarafından yabancı olarak tanınıp gebeliğin tahrip edilmesini önlemek için gebelik sürecinde annenin bağışıklık sisteminde birtakım değişikliklerin gerçekleştiği düşünülmektedir.
Rahme yerleşen trofoblastların bağışıklık sistemini uyaran MHC II antijenleri üretmemesi yahut baba kaynaklı antijenleri kaplayarak annenin bağışıklık sistemi ile temasını önleyen blokan antikorların gelişimi üzere. Gebelik sırasında anne bağışıklık sisteminde değişiklikler yapan birçok husus üretilmektedir. Bunların kimileri gebelik lehine aktivite gösterirken (Th2, Il-3, Il-4, Il-5, Il-10, Il-13 gibi) kimileri da gebelik için ziyanlı olabilmektedir. Bilhassa Th1 sitokinlerin plazentaya direkt ziyan verebildiği düşünülmektedir. Üreme meseleleri yaşayan bayanların kanlarında natural killer hücrelerin seviyesinin yüksek olduğu gösterilmişse de gebelik kayıplarındaki rolleri şimdi tartışmalıdır. Sonuçta erken gebelikte bağışıklık sisteminin durumu tam olarak açıklığa kavuşmamıştır ve günümüzde buradaki mümkün sıkıntılara karşı faal bir tedavi olmadığından rutin bağışıklık sistemi testleri yaptırmak.
Babanın yahut üçüncü bireylerin lökositlerini ile aşılama yahut intravenöz gammaglobulin (IvIG) tedavileri evvelce beri denenmekte olan tedaviler olup büyük ölçekli çalışmalarda şimdi bir yararları gösterilmiş değildir. Bu nedenle Amerika ve Avrupa’daki üreme tıbbı dernekleri rutin test ve tedavilerini Pıhtılaşma ve fibrinoliz (oluşan pıhtıların eritilmesi) insan bedeninde eş vakitli oluşan süreçlerdir. Ortalarındaki sağlıklı istikrar hem fazla pıhtılaşmayı (trombozis) hem de kanamayı önlemektedir. Dengeyi pıhtılaşma lehine bozan çeşitli doğumsal ve edinsel kusurlar mevcuttur. Gebelik sırasında pıhtılaşma eğilimi plasenta damarlarının tıkanmasına ve düşüklere neden olabilmektedir. Doğuştan gelen kusurlar içerisinde faktör V Leiden mutasyonu, protrombin gen mutasyonu ve hiperhomosisteinemi en sık görülenlerdir.
Daha ender olanlar Protein C, protein S ve antitrombin III eksiklikleridir. Pıhtılaşma eğilimi artışı ile seyreden diğer bir hastalık da gebelik kaybı ve gebelik sırasında gelişme geriliği, erken doğum üzere sıkıntılara neden olabilen Antifosfolipid sendromudur. Bu durumlar için gerekli testlerin yapılması ve teşhis koyulmasını takiben gebelik sırasında birtakım kan sulandırıcı unsurlar ile gebelik sonuçları iyileşebilmektedir.
Enfeksiyöz etkenlerin erken gebelik kayıplarıyla ilgisi epeyce zayıf olup tekrarlayan düşüklere neden oldukları gösterilmiş değildir. Lakin mümkün bir gebeliğin devam etmesi durumunda oluşabilecek ziyanlardan ötürü taranmaları ve gereğinde tedavi edilememeleri göz önüne alınabilir.
Tüm bunların yanında fazla kilolu yahut çok düşük kilolu olmak gebelik seyrini etkilemektedir vücut kütle endeksi 19 – 25 kg/m2 aralığının dışındaki bayanlar kâfi folikasit de içeren istikrarlı bir diyetle olağan beden tartısına ulaştıktan sonra hamile kalmaya çalışırsa daha uygun olacaktır. Sigara, kafein, alkol kullanımı gebelik kaybıyla bağlantılı bulunduğundan bu unsurlardan kaçınılmalıdır. Kullanılan ilaçlar gözden geçirilerek uygun olmayanlar değiştirilmelidir.
