Japon bilim insanları, güneş gücünde yaşanan sıkıntılara tahlil bulmak gayesiyle, gözlerini dünyanın dışına dikti. Gaye, kablolara yahut klâsik şebekelere gereksinim duymadan uzaydan dünyaya elektrik iletmek.
OHISAMA adı verilen proje, güneşi direkt elektrik kaynağına dönüştürerek, atmosferin ötesinden yeryüzüne ulaştırmayı hedefliyor. Bu teşebbüs, yenilenebilir güç kullanımının önündeki en büyük manileri aşmayı amaçlıyor.
Bu pürüzler ortasında, üretimde hava kaidelerine bağlı dalgalanmalar, devasa arazi gereksinimi, az ve toksik materyallerin kullanımı ile görsel kirlilik öne çıkıyor.
PROJE NASIL İŞLEYECEK?
Proje kapsamında 180 kilogram ağırlığında küçük bir uydu, 400 kilometre yükseklikteki yörüngeye fırlatılacak. Uydu, 2 metrekarelik bir güneş paneliyle güç üretecek, bunu dahili bataryalarda depolayacak ve akabinde mikrodalga dalgalarıyla dünyadaki özel bir istasyona iletecek.
Başlangıç kapasitesi sadece 1 kilovat olacak — küçük bir mesken aletini çalıştırmaya yetecek kadar. Fakat uzmanlara nazaran bu adım, gelecekte kentleri 24 saat kesintisiz ve pak güçle besleyecek devasa uzay güç santralleri için kritik bir dönüm noktası.
ZORLUKLAR VE POTANSİYEL
NASA’nın raporuna nazaran, uzay tabanlı güneş gücü sistemleri, roket fırlatmalarının yarattığı emisyonlar, yüksek üretim ve nakliye maliyetleri gibi çevresel ve ekonomik zorluklarla karşı karşıya.
Ancak RatedPower üzere kuruluşların raporları, fırlatma teknolojileri ve güneş paneli verimliliğinde yaşanan gelişmelerle bu seçeneğin daha uygulanabilir hale gelebileceğini ortaya koyuyor.
Üstelik hesaplamalara nazaran, uzayda üretilen güneş gücü yeryüzündekinden 13 kat daha fazla, bu da onu nükleer güçle rekabet edebilir bir noktaya taşıyor.
Japonya bu alanda yalnız değil. Çin, birinci yörünge güneş güç istasyonunu geliştirmek için çalışıyor. Almanya ise uzay için yeni güneş paneli modellerini test ediyor. Görünen o ki, dünya güç dalında yesyeni bir periyoda giriyor: pak güç artık sadece daha tezli değil, tahminen de yıldızlara daha yakın.
TESLA’NIN DA HAYALİYDİ
Nikola Tesla, 19. yüzyılın sonu ve 20. yüzyılın başında elektriğin geleceğine dair en radikal fikirlerden birine sahipti: kablolara gerek kalmadan dünyanın her yerine elektrik göndermek.
New York Long Island’da inşa edilen devasa Wardenclyffe Kulesi (1901–1906), elektriği atmosfer ve yer kabuğu aracılığıyla uzun uzaklıklara kablosuz taşımak için tasarlandı.
Tesla’nın amacı sırf elektrik iletimi değil, tıpkı vakitte kablosuz bağlantı (radyo, telgraf, telefon) sağlamaktı. Yani günümüzde internetin öncülü olabilecek bir vizyon kurmuştu.
Projenin finansörü bankacı J.P. Morgan’dı. Lakin Morgan, Tesla’nın elektriği ‘herkese ücretsiz’ ulaştırma gayesini öğrendiğinde takviyesini çekti. Zira kablosuz, fiyatsız elektrik, iş modeli yaratmıyordu.
Proje, maddi sıkıntılar ve periyodun teknolojik kısıtları nedeniyle tamamlanamadı. 1917’de kule yıkıldı.
Tesla’nın hayali, elektrik üretim ve dağıtımında tüm insanlığı kapsayan üniversal bir sistem kurmaktı. O devirde bu fikir ütopya üzere görünse de bugün ‘uzaydan enerji’ projeleriyle tekrar gündemde.
OHISAMA PROJESİ
Japonya’nın üzerinde çalıştığı OHISAMA projesi, Tesla’nın vizyonunu farklı bir metotla hayata geçirmeyi amaçlıyor:
Yeryüzünde kurulu güneş panelleri yerine, uzaya fırlatılacak küçük uydular kullanılıyor.
Bu uydular güneşten güç üretiyor, bataryalarda depoluyor ve akabinde mikrodalga dalgalarıyla kablosuz halde dünyaya iletiyor.
İlk denemelerde sırf 1 kilovatlık güç (bir küçük mesken aleti kadar) üretilebilse de, uzun vadede kentleri besleyebilecek dev uzay güç santralleri hedefleniyor.
Bu prosedür, Tesla’nın ‘kablolara muhtaçlık yok’ fikrini uzay teknolojileriyle günümüze uyarlıyor.
