Kuala Lumpur- Pekin seferi yapan Malezya Havayollarına ilişkin MH370 sefer sayılı yolcu uçağı 8 Mart 2014 tarihinde beraberindeki 239 yolcusuyla birlikte kayıplara karıştı.
Adına sinemalar yapılan olayın akabinde akıllardaki “bir uçak nasıl kaybolur” sorusunun yanıtı ortaya çıktı.
How It Works mecmuasında yer alan bilgilere nazaran; MH370 sefer sayılı uçağın kaybolması, günümüz teknolojisiyle bile uçakların ortadan kaybolabileceğini gösterdi.
Lumpur Memleketler arası Havalimanı Güneydoğu Asya’nın en işlek terminal komplekslerinden birine mesken sahipliği yapıyor ve yılda yaklaşık 40 milyon yolcuya hizmet veriyor. Malezya Havayolları’nın MH370 sefer sayılı uçağındaki 239 yolcu gece yarısı Boeing 777’ye bindiklerinde, faaliyetteki en inançlı ticari jetlerden biriyle rutin bir uçuş rotasında Çin’in Pekin yalnızca 40 dakika sonra pilotlar kentine yanlışsız yol aldıklarını sanıyorlardı. Fakat kalkıştan hava trafik denetimiyle son temaslarını kurdular ve uçaktan gelen tüm sinyaller kayboldu. Uçuştan bir daha haber alınamadı.
UÇAKLAR, PİLOTLARIN NAVİGASYON İÇİN KULLANDIKLARI GPS SİSTEMLERİYLE DONATILIR Özellikle GPS ve uydu irtibatı üzere teknolojiler mevcutken, bir yolcu uçağının sırra kadem basması akla hayale sığmıyor. Uçaklar, pilotların navigasyon için kullandıkları GPS sistemleriyle donatılmıştır. Lakin bu pozisyon datalarının hava trafik denetimine aktarılması son derece değerliye mal olduğundan, pek çok havacılık makamı, kökeni 1930’lara kadar uzanan farklı bir takip sistemini kullanıyor. Radar istasyonları, iki temel izleme fonksiyonu sağlayarak hava trafik kontrolörlerinin gökyüzünü daima olarak incelemelerini sağlar. Bunlardan birincisi, bir yer istasyonunda bulunan ve birincil radar olarak bilinen en büyük döner anten tarafından sağlanır. Bu sistem İkinci Dünya Savaşı öncesinde ve sırasında düşman uçaklarını tespit etmek için tasarlandı ve temas ettiği rastgele bir objeden yansıyan elektromanyetik dalgaları ölçerek çalışır. Bu yansıyan dalgalar da radar tarafından algılanır ve havaalanı denetim kulelerindeki işçi tarafından izlenen gözetleme ekranlarında hareketli noktalar olarak görünür. Birincil radar büyük metal objelerin yerlerini saptamada tesirlidir ve bu objelerin göndericiye olan uzaklıklarını ve azimutlarını (gözlemcinin referans noktasına nazaran gökyüzündeki bir cismin kuzey noktası ile açısı) bildirir. Fakat, yeri tespit edilen objenin yüksekliği ve kimliği bilinmez. Aslında, birincil radardaki bir işaretin (bir ağaç, bir zirve ya da bir kuş sürüsü) ne olduğunu ek datalar olmadan söylemek mümkün değildir, bu nedenle ikincil nezaret radarı 1950’lerden bu yana hava trafik denetiminin temel Dünya Savaşı sırasında geliştirilen askeri tanımlama teknolojisine dayanan ikincil radar, bir yer istasyonunda kullanılan birincil radarın Üzerine öteki bir yüksek frekanslı sinyal ileten çubuk halinde bir antene sahiptir. Bir transponder ile donatılmış uçak menzile girdiğinde, ikincil sinyal aygıtla irtibat kurar; öbür bir deyişle aygıtı sorgular. Aygıt da istenen bilgileri yer istasyonuna iletir.RADAR İSTASYONLARI İKİNCİ DÜNYA SAVAŞI ÖNCESİNDE VE SIRASINDA DÜŞMAN UÇAKLARINI TESPİT ETMEK İÇİN TASARLANDI
YERİ TESPİT EDİLEN OBJENİN YÜKSEKLİĞİ VE KİMLİĞİ BİLİNMEZ
dayanaklarından biri haline gelmiştir.
UÇAK MENZİLE GİRDİĞİNDE, İKİNCİL SİNYAL AYGITLA BAĞLANTI KURAR
